Przepyszna i zdrowa żurawina

Owoce żurawiny

fot. Owoce żurawiny

Żurawina jest niewielką krzewinką, która należy do rodziny wrzosowatych (Ericacaea). Owoce tej rośliny są kwaśne, mało smaczne owoce, nie nadające się do spożycia w stanie świeżym. Dopiero po przetworzeniu stają się smakowite. Żurawina należy do czołówki roślin o udowodnionych właściwościach prozdrowotnych.

Zobacz również: Sasanka – symbol wiosny

Żurawina jako jedyna cechuje się właściwościami umożliwiającymi jej zasiedlenie bardzo dobrze nasłonecznionych terenów torfowisk wysokich, o wysokim poziomie wody zimą i latem. W uprawie wykorzystywana jest żurawina wielkoowocowa (Vaccicium macrocarpon Ait.) pochodząca z Ameryki.

Cechą charakterystyczną dla tego krzewu jest łatwość wytwarzania krótkich, około 25 centymetrowych korzeni na każdej części pędów, po zetknięciu się ich z wilgotnym i kwaśnym podłożem. Cecha ta wiąże się z jej naturalnym środowiskiem, gdzie zasiedla torfowiska powstające z mchu, czy też bagienne bory. Podłoże, na którym rośnie żurawina nie powinno być zbyt wilgotne, ponieważ nie znosi nadmiaru wody w okresie wegetacji, przy jednoczesnej tolerancji takiego nadmiaru w okresie spoczynku zimowego.

Zobacz: Szałwia

Żurawina nie zrzuca liści na zimę. Najlepszym okresem do jej rozmnażania jest późna jesień, zima lub przedwiośnie.

Jest to roślina lubiąca miejsca słoneczne, osłonięte i odchwaszczone. Gleba musi być lekka, próchniczna i bardzo kwaśna. Warto wiedzieć, że latem żurawina nie znosi upałów i suszy. Korzystnie na rozwój żurawiny wpływa wysypanie na jej powierzchnię 15 centymetrowej warstwy kwaśnego torfu. Krzewy żurawiny należy sadzić w rozstawie 50×50 centymetrów, bądź nawet nieco większej. Luźne sadzenie będzie sprzyjać będzie wytwarzaniu się dużej liczby długich pędów wegetatywnych, przydatnych na sadzonki.

Żurawina ma niewielkie wymagania pokarmowe. Należy pamiętać o odchwaszczaniu, podlewaniu oraz umiarkowanym nawożeniu siarczanem amonowym w dwóch lub trzech terminach. Nawożenie przeprowadzamy maksymalnie do końca lipca, rozpoczynając je w momencie, gdy rośliny zaczną już rosnąć, czyli mniej więcej po upływie miesiąca od posadzenia.

Najlepszym terminem na sadzonkowanie jest koniec zimy i przedwiośnie. Sadzonki przygotowujemy z pędów przechowywanych w chłodnym pomieszczeniu, dbając o utrzymanie stałej wilgotności korzeni. Jeśli sadzonkujemy na otwartej przestrzeni, zabieg warto przeprowadzić na przedwiośniu, gdy podłoże będzie już rozmarznięte.

Na sadzonki najlepiej wybrać długie pędy. Krótkie pędy owoconośne również się przyjmą, jednak wydane przez pęd owoce mogą osłabić wzrost młodych roślin. Wybrane długie pędy należy pociąć na 5 centymetrowe odcinki i wsadzić je w podłoże tak, by pąki znajdujące się w kątach liści stanowiły górną część tych sadzonek. Dolne liście należy oberwać.

Żurawinę możemy również sadzonkować bezpośrednio do doniczek, w których pędy pozostaną do czasu ich posadzenia na plantacji. Sadzonki należy zabezpieczyć przed wahaniami temperatury. Zbytni wzrost może przyczynić się do przerwania zimowego spoczynku roślin i w przypadku ewentualnego spadku temperatury, do przemarznięcia sadzonek.

Kwiaty żurawiny są owadopylne i samopłodne. Owocem jest mięsista, czerwona jagoda, osiągająca pełnię dojrzałości 80-100 dni po kwitnieniu. Owoce tej rośliny znane są z dużej wartości odżywczej, smakowej i leczniczej. Żurawiny w okres owocowania wchodzą mniej więcej w 3 lub 4 roku po posadzeniu. Plon, jaki powinniśmy uzyskać z 1 m² to około 2 kg.

Sending
Ocena artykułu
0 (0 głosy)