fot. paragraf
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA INFRASTRUKTURY z dnia 12 kwietnia 2002 r. sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz. U. Nr 75, poz. 690)
uaktualnione o
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA INFRASTRUKTURY (1) z dnia 12 marca 2009 r. (Dz. U. Nr 75, poz. 690, z późn. zm.4)) zmieniające rozporządzenie w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (2) (Dz. U. z dnia 7 kwietnia 2009 r.)
W rozporządzeniu Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz. U. Nr 75, poz. 690, z późn. zm.(4)) wprowadzono zmiany, które w poniższym tekście rozporządzenia zostały oznaczone kursywą.
DZIAŁ V : Bezpieczeństwo konstrukcji
§ 203. Projektowanie i wykonywanie budynków i urządzeń z nimi związanych.
§ 204. Warunki bezpieczeństwa konstrukcji – stany graniczne.
§ 205. Zabezpieczenia konstrukcji budynków.
§ 206. Ekspertyza techniczna stanu obiektu istniejącego.
Wróć do: Przewodnik po warunkach technicznych jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie
_______________________________________________________________________________
§ 203.
Budynki i urządzenia z nimi związane powinny być projektowane i wykonywane w taki sposób, aby obciążenia mogące na nie działać w trakcie budowy i użytkowania nie prowadziły do:
2) przemieszczeń i odkształceń o niedopuszczalnej wielkości,
3) uszkodzenia części budynków, połączeń lub zainstalowanego wyposażenia w wyniku znacznych przemieszczeń elementów konstrukcji,
4) zniszczenia na skutek wypadku, w stopniu nieproporcjonalnym do jego przyczyny.
§ 204.
1. Konstrukcja budynku powinna spełniać warunki zapewniające nieprzekroczenie stanów granicznych nośności oraz stanów granicznych przydatności do użytkowania w żadnym z jego elementów i w całej konstrukcji.
2. Stany graniczne nośności uważa się za przekroczone, jeżeli konstrukcja powoduje zagrożenie bezpieczeństwa ludzi znajdujących się w budynku oraz w jego pobliżu, a także zniszczenie wyposażenia lub przechowywanego mienia.
3. Stany graniczne przydatności do użytkowania uważa się za przekroczone, jeżeli wymagania użytkowe dotyczące konstrukcji nie są dotrzymywane. Oznacza to, że w konstrukcji budynku nie mogą wystąpić:
2) odkształcenia lub przemieszczenia ujemnie wpływające na wygląd konstrukcji i jej przydatność użytkową, włączając w to również funkcjonowanie maszyn i urządzeń, oraz uszkodzenia części niekonstrukcyjnych budynku i elementów wykończenia,
3) drgania dokuczliwe dla ludzi lub powodujące uszkodzenia budynku, jego wyposażenia oraz przechowywanych przedmiotów, a także ograniczające jego użytkowanie zgodnie z przeznaczeniem.
4. Warunki bezpieczeństwa konstrukcji, o których mowa w ust. 1, uznaje się za spełnione, jeżeli konstrukcja ta odpowiada Polskim Normom dotyczącym projektowania i obliczania konstrukcji.
5. Wzniesienie budynku w bezpośrednim sąsiedztwie obiektu budowlanego nie może powodować zagrożeń dla bezpieczeństwa użytkowników tego obiektu lub obniżenia jego przydatności do użytkowania.
6. W zakresie stanów granicznych przydatności do użytkowania budynków projektowanych na terenach podlegających wpływom eksploatacji górniczej, wymaganie określone w ust. 4 nie dotyczy tych odkształceń, uszkodzeń oraz drgań konstrukcji, które wynikają z oddziaływań powodowanych eksploatacja górniczą.
7. Budynki użyteczności publicznej z pomieszczeniami przeznaczonymi do przebywania znacznej liczby osób, takie jak: hale widowiskowe, sportowe, wystawowe, targowe, handlowe, dworcowe powinny być wyposażone, w zależności od potrzeb, w urządzenia do stałej kontroli parametrów istotnych dla bezpieczeństwa konstrukcji, takich jak: przemieszczenia, odkształcenia i naprężenia w konstrukcji.
§ 205.
Na terenach podlegających wpływom eksploatacji górniczej powinny być stosowane zabezpieczenia konstrukcji budynków, odpowiednie do stanu zagrożenia, wynikającego z prognozowanych oddziaływań powodowanych eksploatacja górnicza, przez które rozumie się wymuszone przemieszczenia i odkształcenia oraz drgania podłoża.
§ 206.
1. W przypadku, o którym mowa w § 204 ust. 5, budowa powinna być poprzedzona ekspertyzą techniczną stanu obiektu istniejącego, stwierdzającego jego stan bezpieczeństwa i przydatności do użytkowania, uwzględniająca oddziaływania wywołane wzniesieniem nowego budynku.
2. Rozbudowa, nadbudowa, przebudowa oraz zmiana przeznaczenia budynku powinny być poprzedzone ekspertyzą techniczną stanu konstrukcji i elementów budynku, z uwzględnieniem stanu podłoża gruntowego.
______________________________________________________________________________
Wróć do: Przewodnik po warunkach technicznych jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie
DZIAŁ VI: Bezpieczeństwo pożarowe
Rozdział 1 – Zasady ogólne
§ 207. Sposób projektowania i wykonania budynku zapewniający bezpieczeństwo w razie pożaru.
§ 208. Wymagania dotyczące bezpieczeństwa pożarowego budynków lub ich części.
§ 208a. Klasy reakcji odpowiadające określeniom: niepalny, niezapalny, trudno zapalny, łatwo zapalny, niekapiący, samogasnący, intensywnie dymiący.
§ 209. Budynki oraz części budynków, stanowiące odrębne strefy pożarowe.
§ 210. Części budynku wydzielone ścianami oddzielenia przeciwpożarowego w pionie.
§ 211. Przepisy, których nie stosuje się do budynków zakwaterowania osób „osadzonych”.
Rozdział 2 – Odporność pożarowa budynków
§ 212. Pięć klas odporności pożarowej budynków lub ich części.
§ 213. Wymagania dotyczące klasy odporności pożarowej.
§ 214. Stałe samoczynne urządzenia gaśnicze wodne.
§ 215. Warunek przyjęcia klasy „E” odporności pożarowej dla jednokondygnacyjnego budynku PM o gęstości obciążenia ogniowego przekraczającej 500 MJ/m2.
§ 216. Warunki jakie powinny spełniać elementy budynku odpowiednio do jego odporności pożarowej.
§ 217. Minimalna klasa odporności ogniowej przegród wewnętrznych w budynkach ZL IV i ZL V.
§ 218. Odporność ogniowa przekrycia dachu budynku niższego, usytuowanego bliżej niż 8 m lub przyległego do ściany z otworami budynku wyższego.
§ 219. Oddzielenie palnej izolacji cieplnej przekrycia dachu od wnętrza budynku.
§ 220. Ściany wewnętrzne i stropy wydzielające kotłownie, składy paliwa stałego, żużlownie i magazyny oleju opałowego – klasy odporności ogniowej.
§ 221. Dach nad pomieszczeniem zagrożonym wybuchem.
§ 222. Sytuowanie pomieszczenia zagrożonego wybuchem, zastosowanie pasa międzykondygnacyjnego.
§ 223. Oddzielenie poziomów pasem międzykondygnacyjnym.
§ 224. Wysokość pasa miedzykondygnacyjnego.
§ 225. Mocowanie elementów okładzin elewacyjnych.
Rozdział 3 – Strefy pożarowe i oddzielenia przeciwpożarowe
§ 226. Strefa pożarowa.
§ 227. Powierzchnie stref pożarowych ZL i dopuszczalne wielkości.
§ 228. Powierzchnie stref pożarowych PM i dopuszczalne wielkości.
§ 229. Dopuszczalne powiększenie powierzchni stref pożarowych.
§ 230. Zasady powiększenia strefy pożarowej o 100%.
§ 231. Powierzchnie stref pożarowych IN i dopuszczalne wielkości.
§ 232. Wymagania jakie muszą spełniać ściany i stropy stanowiące elementy oddzielenia przeciwpożarowego.
§ 233. Kurtyna przeciwpożarowa.
§ 234. Przepusty instalacyjne w elementach oddzielenia przeciwpożarowego.
§ 235. Warunki jakie musi spełnić ściana oddzielenia przeciwpożarowego.
Rozdział 4 – Drogi ewakuacyjne
§ 236. Ewakuacja z pomieszczeń przeznaczonych na pobyt ludzi.
§ 237. Odległości do wyjścia ewakuacyjnego na drogę ewakuacyjną lub do innej strefy pożarowej albo na zewnątrz budynku.
§ 238. Pomieszczenia, które powinny mieć co najmniej dwa wyjścia ewakuacyjne oddalone od siebie co najmniej 5 m.
§ 239. Łączna szerokość drzwi w świetle, stanowiących wyjścia ewakuacyjne z pomieszczenia – metody obliczeniowe.
§ 240. Drzwi wieloskrzydłowe, stanowiące wyjście ewakuacyjne z pomieszczenia oraz na drodze ewakuacyjnej.
§ 241. Obudowa poziomych dróg ewakuacyjnych.
§ 242. Szerokość poziomych dróg ewakuacyjnych – metody obliczeniowe.
§ 243. Korytarze stanowiące drogę ewakuacyjną w strefach pożarowych ZL.
§ 244. Elementy, których zabrania się stosować na drogach ewakuacyjnych.
§ 245. Zastosowanie urządzeń zapobiegających zadymieniu lub służące do usuwania dymu.
§ 246. Klatki schodowe i przedsionki przeciwpożarowe.
§ 247. Zastosowanie rozwiązań techniczno-budowlanych zabezpieczających przed zadymieniem dróg ewakuacyjnych w budynku wysokim (W) i wysokościowym (WW).
§ 248. Schody, które mogą nie spełniać wymagań stawianych drogom ewakuacyjnym.
§ 249. Ściany wewnętrzne i stropy stanowiące obudowę klatki schodowej – klasa odporności ogniowej.
§ 250. Piwnice – zabezpieczenie w przypadku ewakuacji.
§ 251. Wyjście z klatki schodowej na strych lub poddasze.
§ 252. Elementy, których nie zalicza się do dróg ewakuacji.
§ 253. Przystosowanie dźwigu do potrzeb ekip ratowniczych.
§ 254. Uchylony
§ 255. Uchylony.
§ 256. Długość drogi ewakuacyjnej.
§ 257. Drabiny ewakuacyjne.
Rozdział 5 – Wymagania przeciwpożarowe dla elementów wykończenia wnętrz i wyposażenia stałego
§ 258. Zakaz stosowania elementów wykończenia wnętrz i wyposażenia stałego.
§ 259. Odporność ogniowa podłóg, przegród instalacji.
§ 260. Łatwopalne przegrody i stałe elementy wyposażenia w pomieszczeniach, przeznaczonych do jednoczesnego przebywania ponad 50 osób.
§ 261. Parametry siedzisk ustawionych w rzędach w pomieszczeniach przeznaczonych do jednoczesnego przebywania ponad 200 osób dorosłych lub 100 dzieci.
§ 262. Okładziny sufitów oraz sufity podwieszone.
§ 263. Okładziny ścienne w łazienkach i saunach z piecykami gazowymi.
§ 264. Zabezpieczenie palnych elementów wystroju wnętrz, przez które prowadzone są przewody ogrzewcze.
Rozdział 6 – Wymagania przeciwpożarowe dla palenisk i instalacji
§ 265. Lokalizacja, wykonanie i użytkowanie.
§ 266. Przewody spalinowe i dymowe.
§ 267. Przewody wentylacyjne.
§ 268. Instalacje wentylacji mechanicznej i klimatyzacji.
§ 269. Urządzenia wstrzymujące automatycznie pracę wentylatorów w razie powstania pożaru.
§ 270. Wymagania wobec instalacji wentylacji oddymiającej.
Rozdział 7 – Usytuowanie budynków z uwagi na bezpieczeństwo pożarowe
§ 271. Odległość między zewnętrznymi ścianami budynków niebędącymi ścianami oddzielenia przeciwpożarowego.
§ 272. Odległość ściany zewnętrznej wznoszonego budynku od granicy sąsiedniej niezabudowanej działki budowlanej.
§ 273. Odległości między ścianami zewnętrznymi budynków położonych na jednej działce budowlanej.
Rozdział 8 – Wymagania przeciwpożarowe dla garaży
§ 274. Opis obiektów wobec których stosuje się wymagania przeciwpożarowe.
§ 275. Klasy odporności pożarowej garaży.
§ 276. Usytuowanie garażu zamkniętego i otwartego.
§ 277. Powierzchnia strefy pożarowej.
§ 278. Wyjścia ewakuacyjne.
§ 279. Podstawowe odległości dla garażu zamkniętego w budynku ZL.
§ 280. Połączenie garażu z budynkiem.
§ 281. Instalowanie w garażu studzienek rewizyjnych, urządzeń i przewodów gazowych.
Rozdział 9 – Wymagania przeciwpożarowe dla budynków inwentarskich
§ 282. Klasa odporności pożarowej.
§ 283. Podłogi, ściany i stropy – wykonanie.
§ 284. Wymagania ewakuacyjne.
§ 285. Warunki lokalizacji części mieszkalnej i gospodarczej.
Rozdział 10 – Wymagania przeciwpożarowe dla budynków tymczasowych
§ 286. Podstawowe wymagania wykonawcze, odległości od innych budynków, zastosowanie materiałów, wyposażenie w instalacje.
§ 287. Warunki przeznaczenia budynku na cele widowiskowe.
§ 288. Pomieszczenie z obudową pneumatyczną.
§ 289. Wymagane wyposażenie budynku przeznaczonego na cele widowiskowe.
§ 290. Budynek typu namiotowego przeznaczony do celów widowiskowych.
