Papy izolacyjne

papa izolacyjna

fot. papa izolacyjna

Izolacje wykonane za pomocą pap są lekkie, wytrzymałe oraz stosunkowo tanie. Ich zaletą jest to, że nie wymagają specjalnie przygotowanych konstrukcji czy podłoża. Papa jest wykorzystywana do izolacji podziemnych części budynku, tarasów, balkonów oraz dachów. Do izolacji poszczególnych miejsc stosowane są różne rodzaje pap – inna będzie stosowana do pokrycia dachu płaskiego o podłożu betonowym, a jeszcze inna gdy podłoże jest wykonane z materiałów drewnopochodnych.

Zobacz: Yarn bombing

Rodzaj osnowy, czyli warstwy nośnej pokrycia, nasyconej materiałem bitumicznym, ma znaczący wpływ na właściwości papy. Im wartość gramatury jest większa, tym papa jest bardziej wytrzymała i szczelna.
Osnową może być tektura, która jest materiałem organicznym. Z czasem ulega ona butwieniu i gniciu. Tektura jest mało odporna na wilgoć, mało elastyczna, łatwopalna. Bardzo często ulega rozwarstwieniu i wtedy źle przylega do podłoża.
Inną osnową może być welon szklany, które nie jest nasiąkliwy i nie ulega degradacji biologicznej. Niestety wadą może być słaba rozciągliwość i kruchość.
Bardziej wytrzymałą osnową jest tkanina szklana, która niestety nie jest materiałem rozciągliwym.
Natomiast włókna poliestrowe charakteryzują się znaczną rozciągliwością oraz wytrzymałością na czynniki atmosferyczne czy rozerwanie.

Ze względu na rodzaj asfaltu, który został użyty do produkcji, papy izolacyjne możemy podzielić na:
papy z asfaltu zwykłego – na osnowie z włókna szklanego czy tekturowego są tanie i mało trwałe. Obecnie są bardzo rzadko stosowane.
papy z asfaltów oksydowanych – czyli inaczej niemodyfikowanych. Są one tanie i stosowane od wielu lat. Z powodu dość dużej sztywności nie można ich układać w temperaturze poniżej 5°C. Przy temperaturze 0°C papa przy przyciśnięciu trwale się odkształca, a przy 70°C staje się bardzo plastyczna. Ten rodzaj pap jest nieodporny na promieniowanie UV
papy z asfaltów modyfikowanych – charakteryzują się giętkością w niskich temperaturach – można je układać nawet przy -5°C. Są bardzo elastyczne, odporne na odkształcenia i promieniowanie UV. Ze względu na wolne starzenie się pap wytworzonych z asfaltów modyfikowanych, dachy, które zostały tym materiałem pokryte, nie wymagają konserwacji.

Papy najczęściej dzielone są pod względem przeznaczenia. Papa asfaltowa izolacyjna stosowana jest do izolacji przeciwwilgociowych i wodoszczelnych. Ze względu na znaczną nasiąkliwość, nie nadaje się do pokryć dachowych.
Doskonałym podkładem pod gonty bitumiczne, blachodachówki i dachówki, są papy wierzchniego krycia. Stosowane są także jako izolacje fundamentów i tarasów. Ten rodzaj pap posiada specjalne wkładki, które uniemożliwiają przerastanie korzeni, dlatego doskonale nadają się jako izolacja dla tzw. zielonych dachów.
Natomiast papy podkładowe stanowią dobrą warstwę wodoszczelną, paroszczelną i przeciwwilgociową. Często stosowane są jako wierzchnia warstwa pokrycia dachowego, ze względu na dużą odporność na czynniki atmosferyczne.

montaż papy

fot. montaż papy

Obecnie najbardziej popularne są papy termozgrzewalne, które zaliczane są do pap nowej generacji. Produkowane są na osnowie z włókniny poliestrowej lub welonu szklanego. Ich stosowanie nie wymaga użycia lepików asfaltowych, ponieważ łączone są one z podłożem za pomocą nadtopionej, na spodzie papy, warstwy asfaltu.
Oprócz pap termozgrzewalnych i montowanych za pomocą lepiku asfaltowego, istnieją papy samoprzylepne, gdzie spodnia warstwa pokryta jest klejącą substancja bitumiczną. Układa się je łatwo i bardzo szybko.
Papy można również montować za pomocą młotka i gwoździ papowych zwanych także papiakami. Do mechanicznego montażu przede wszystkim przeznaczone są papy modyfikowane, których osnowę stanowi tkanina szklana bądź włóknina poliestrowa.

Sending
Ocena artykułu
1 (1 głos)