Blask, przyjemne ciepło, trzask pękającego drewna i taniec żółtych płomieni to hipnotyzujący spektakl, który mogą podziwiać posiadacze ogrzewania kominkowego podczas jesiennych i zimowych wieczorów. Ponadto kominek symbolizujący także domowe ognisko jest niezawodnym elementem dekoracyjnym najważniejszego pomieszczenia w domu – salonu, gdzie zbierają się razem wszyscy domownicy, aby wspólnie spędzić czas.
Normy pomieszczeń, w których może znaleźć się kominek
Minimalna kubatura pomieszczenia, w którym może stać kominek, to 30 m3. Konstrukcja powinna stać w parterze lub przyziemiu ze względu na swój ciężar. Masa wkładu i obudowy może wynieść od 500 do 1000 kg. Według obowiązujących norm w Polsce tradycyjny strop w budownictwie jednorodzinnym obliczany jest na obciążenie 150 kg/m kw. Jeśli kominek ma powstać w mieszkaniu lub w domu, który już istnieje, niezbędna będzie opinia konstruktora, oceniającego wytrzymałość stropu i wyznaczającego odpowiednią lokalizację. Dodatkowo istniejący strop można dozbroić przy pomocy siatek, dodatkowych belek drewnianych czy włókien węglowych. Instalację należy profesjonalnie zaprojektować. Specjaliści sprawdzą pomieszczenia, a także dobiorą odpowiednie elementy, aby wzorowo i wydajnie spełniała swoją funkcję.
Jak zbudować kominek od podstaw?
Wykonanie ogrzewania kominkowego należy powierzyć fachowcom. Konstrukcja, poszczególne elementy składowe oraz instalacje centralnego ogrzewania muszą być podłączone i wybrane profesjonalnie, gdyż amatorskie podejście i uchybienia mogą doprowadzić do tragedii. Stalowe i żaroodporne rury w podłączeniu kominowym poddawane są temperaturom dochodzącym nawet do 1200 stopni C.
Układ nawiewny w kominku
Bardzo istotną rolę odgrywa nawiew świeżego powietrza poprzez przewód nawiewny, który najkorzystniej umiejscowić bezpośrednio pod paleniskiem. Każdy typ surowca opałowego wymaga innego nawiewu. Należy przyjąć, że na 1 kg drewna kominkowego potrzeba 8 m3 powietrza. Układ nawiewny musi posiadać przepustnice, przy pomocy której można regulować napływ świeżego powietrza. Można również zamknąć ją zupełnie, gdy dom nie jest ogrzewany, aby zapobiec utracie ciepła. Stosuje się także specjalny filtr, aby wokół kratek nie tworzyły się smugi, a w instalacji nie gromadził się kurz. Do utrzymania procesu spalania niezbędne jest powietrze z zewnątrz. Jeśli kominek nie posiada bezpośredniego dopływu świeżego powietrza pod paleniskiem, wówczas wymagane jest zastosowania innej instalacji, która spełni to zadanie lub zapewnienie dopływu powietrza z pomieszczenia, w którym się znajduje.
fot. System doprowadzania świeżego powietrza w kominku
Zagrożenia wynikające z braku bezpośredniego dopływu powietrza do paleniska:
– utrudniony proces spalania,
– piec nie nagrzewa się do odpowiedniej temperatury,
– dym cofa się do pomieszczenia, które nie jest nagrzane,
– pion odprowadzający spaliny okleja się sadzą i innymi substancjami łatwopalnymi,
– materiał opałowy nie spala się całkowicie, a jego zużycie jest nawet trzykrotnie większe.
Efektem nieprawidłowo wykonanej instalacji może być nawet pożar komina.
Na ilość pobieranego powietrza wpływa:
- rodzaj i czas spalania surowca opałowego,
- przewietrzanie działki – prędkość i kierunek wiatru na działce (strefy obciążenia wiatrem określone polskimi normami). Czerpanie powietrza sytuuje się w nadciśnieniu, od strony dominującego kierunku, z którego wieje wiatr,
- usytuowanie budynku na działce,
- przekrój kanału dymowego w kominie.
Przepisy dotyczące montażu urządzeń kominkowych zawiera Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnie 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz. U. Z dnia 15 czerwca 2002 r. – § 132. 3. i § 143. 1.).
Ilość dostarczanego powietrza także ma znaczenie. Zbyt duży nawiew i wywiew może spowodować powstanie podciśnienia w pomieszczeniach (skutki jw.), a kanał powietrzny od spodu kominka dodatkowo wyziębi podłogi.
fot. System wymuszonej dystrybucji gorącego powietrza w kominku
Systemy dystrybucji gorącego powietrza
Ogrzane powietrze we wkładzie kominowym należy rozprowadzić do pozostałych pomieszczeń systemem przewodów na dwa sposoby: systemem grawitacyjnym bądź wymuszonym. Grawitacyjny system dystrybucji gorącego powietrza działa na zasadzie wyporu termicznego. Gorące powietrze jest lżejsze od zimnego i może powędrować na wysokość 3 metrów. W przypadku ogrzewania pomieszczeń na wyższych kondygnacjach należy zastosować wymuszony system dystrybucji gorącego powietrza. Jest on bardziej skomplikowany i droższy, ponieważ aparat nawiewny zasysający i tłoczący gorące powietrze oraz elementy sterujące wymagają zasilania elektrycznego.
fot. Grawitacyjny system dystrybucji gorącego powietrza
Obudowa kominkowa
Budowa kominka krok po kroku powinna być wykonana przez profesjonalistów, którzy dadzą gwarancję na wykonaną pracę. Natomiast obudowanie zależy od materiałów wykończeniowych i efektu, jaki chcemy uzyskać. Każdy typ wykończenia różni się szczegółami, dlatego nasze objaśnienie obudowy kominka jest uogólnione do najważniejszych czynności.
fot. obudowa kominka krok po kroku
Elementem konstrukcyjnym obudowy kominka są zwykle płyty gipsowo-kartonowe, natomiast wełna mineralna występuje w roli izolatora. Świetnym rozwiązaniem będzie budowa kominka z płyt krzemianowo-wapniowych, ponieważ jest to materiał innowacyjny, spełniający obie wyżej wymienione funkcje.
Nowoczesne kominki, budowane w stylu minimalistycznym, mają charakter monolityczny i bardzo często są licowane ze ścianą. Wkłady kominkowe, oprócz modeli tradycyjnych, można nabyć w wersji półokrągłej, a także przeziernej po obu stronach. Sprawią się także podczas budowy kominka narożnego. To ciekawe rozwiązanie pozwala na zabudowę instalacji w grubej ścianie działowej. Dzięki temu kominek dwustronny będzie rozświetlał pomieszczenia po obu stronach przegrody.
Do budowy czopucha można wykorzystać płyty gipsowo-kartonowe bądź płyty Super Isol 30mm, w przypadku których nie trzeba wykonywać rusztowania z systemu profilów aluminiowych. W czopuchu gromadzi się gorące powietrze – za pomocą kratki należy zapewnić mu ujście na zewnątrz. Kratki kominkowe to element, który można rozmieścić według uznania. Jeśli czopuch dochodzi do sufitu, powinien być odizolowany od niego komorą dekompresyjną. Komora dekompresyjna obniżająca temperaturę z czopucha także wymaga instalacji kratki wentylacyjnej.
Na tak przygotowaną konstrukcję można nanosić materiały wykończeniowe i dekoracyjne.
Cegła to prosty, klasyczny budulec, który wraca do łask. Obudowa kominka z cegły nadaje charakteru wnętrzom w stylu rustykalnym, jak i bardziej nowoczesnym. Alternatywę cegły stanowi klinkier, który nie wymaga tyle konserwacji, co cegła.
Kominek może stanowić element dekoracyjny domu, spełniając swoją funkcję grzewczą. Należy jednak pamiętać o tym, że czynności wykonywane podczas budowania kominka powinny odbywać się pod okiem fachowca. W taki sposób uzyskamy gwarancję, że kominek został zbudowany solidnie, unikając prawdopodobieństwa tragedii.
fot. budowa kominka w domu
