Mirt zwyczajny – uprawa i właściwości

Mirt - uprawa

Mirt pospolity (Myrtus communis) to jedna z najstarszych roślin doniczkowych uprawianych w pomieszczeniach. Należy do rodziny mirowatych, w której znajdziemy również nieco mniej popularne gatunki, takie jak mirt cytrynowy. Mirt zwyczajny do Europy został sprowadzony z Azji Mniejszej i basenu Morza Śródziemnego. W naturalnych warunkach osiąga nawet do 5 metrów wysokości. Historycznie uznany został za symbol płodności oraz czystości i wykorzystywano go do wykonywania wiązanek ślubnych, dlatego też nazywa się go niekiedy mirtem panny młodej.

Mirt – uprawa

Mirt zwyczajny znany też potocznie jako mirt doniczkowy to wiecznie zielony krzew o niewielkich, owalnych i skórzastych liściach, które po roztarciu dość intensywnie i ładnie pachną. Okres kwitnienia tej rośliny trwa od maja do lipca. W tym czasie pokrywa się ona licznymi, białymi kwiatami, które z czasem przekształcają się  w niebieskie lub białe, jadalne jagody. Mirt pospolity uprawiany w naszych warunkach osiąga zaledwie do metra wysokości. Można także spotkać formę pienną tego krzewu.

Choć roślina ta wymaga nieco uwagi i dość specyficznego traktowania, nie należy do szczególnie trudnych w uprawie. Aby pięknie kwitła, powinniśmy zapewnić jej słoneczne i jasne stanowisko, jednak nie należy wystawiać jej na bezpośrednie działanie promieni słonecznych. Najlepiej, aby światło w pomieszczeniu, w którym uprawiamy mirt zwyczajny, było delikatnie rozproszone. Warto również pamiętać, żeby wybrać dla naszej roślinki miejsce dość przewiewne, z dostępem do świeżego powietrza. W lecie służy jej wystawienie na balkon lub taras, w miejsce osłoniętym od wiatru czy ostrego słońca, jednak posadzona do ogrodu w naszym klimacie prawdopodobnie przemarznie wraz z nadejściem zimy.

Przed pierwszymi przymrozkami warto przenieść mirt do chłodnego, przewiewnego i jasnego pomieszczenia tak, żeby mógł zimować w temperaturze między 5 a 10°C. Warto wiedzieć, że jeżeli w tym okresie przechowamy naszą roślinkę w ciepłym i ciemnym pomieszczeniu, może w efekcie zżółknieć oraz stać się podatna na atak szkodników.

Mirt zwyczajny lubi gleby żyzne, próchniczne, lekko kwaśne i pozbawione wapnia. Należy mieć to na uwadze, także wybierając odpowiednie nawozy. Roślinę powinno się podlewać umiarkowanie i regularnie. Najlepiej, jeśli użyjemy do tego miękkiej, letniej wody pozbawionej jonów wapnia. na przykład przegotowanej lub przefiltrowanej z wykorzystaniem technologii  odwróconej osmozy bądź odstanej deszczówki z obfitego opadu. W okresie letnim, a w szczególności podczas kwitnienia, można nawadniać roślinę nieco obficiej, należy jednak zadbać o odpowiedni drenaż i uważać, aby woda nie stała w doniczce czy podstawce. Zimą nawadnianie należy natomiast nieco ograniczyć.

Młode okazy można przesadzać co roku. Natomiast im starsza roślina, tym rzadziej należy to robić. Podczas umieszczania mirtu w nowej doniczce, trzeba zwrócić uwagę, by nie posadzić go głębiej niż rósł do tej pory.

Mirt - uprawa

fot. Mirt – uprawa

Mirt pospolity bardzo dobrze znosi cięcie, dlatego bez problemu możemy go formować bądź pozyskiwać aromatyczne gałązki, które nadają się na przykład do wykorzystania jako aromatyczna przyprawa do wędzenia mięs. Najlepiej robić to jednak na wiosnę, aby roślinka ładnie się zagęściła.

Rozmnażanie mirtu także nie należy do zbyt skomplikowanych zabiegów. Możemy przeprowadzić je dwa razy do roku – na przełomie stycznia i lutego oraz w drugiej połowie lata. Wystarczy pobrać sadzonkę z wierzchołka pędu, a następnie posadzić w luźnej ziemi z dodatkiem piasku. Warto trzymać ją pod szkłem, dzięki czemu powinna ukorzenić się w ciągu około miesiąca. Jeżeli natomiast zdecydujemy się na rozmnażanie z nasion, warto pamiętać, że może minąć nawet rok, zanim zaczną kiełkować.

Mirt zwyczajny – choroby i pasożyty

Odpowiednio pielęgnowana roślina nie wykazuje szczególnie dużej podatności na choroby grzybicze czy zakażenia pasożytnicze. Warto jednak regularnie ją obserwować, aby w razie czego jak najszybciej zauważyć niepokojące objawy, świadczące o pojawieniu się problemu i móc skutecznie mu przeciwdziałać.

Mszyce

Jeśli zauważymy, że z liści mirtu kapie lepka maź, to prawdopodobnie znak, że opanowały go mszyce, pozostawiające na roślinie swoją spadź, na której później mogą rozwijać się grzyby. Te małe, czarne, czerwone lub zielone robaczki, występują w koloniach i żerują na miękkich częściach roślin i powodują ich deformację.  Nie wyrządzą jednak zbyt dużych szkód, jeśli w porę zastosujemy odpowiedni środek przeciw tym insektom, który można zakupić w każdym sklepie ogrodniczym.

Wełnowce

To mało ruchliwe, białe robaki należące do gromady czerwców. Najczęściej żerują w kątach liści, rzadziej na ich spodniej części, bądź w świeżo rozwiniętych kwiatach. Największe związane z nimi zagrożenie, to przenoszony często przez te szkodniki wirus powodujący powstawanie na liściach żółtych plam. Wytwarzają również obficie tak zwaną „rosę miodową”, na której dobrze rozwijają się czarne grzyby sadzakowate.

Do walki z wełnowcami dobrze sptrawdza się łagodny roztwór z płynu do mycia naczyń o gęstej konsystencji, który oblepia robaczki podobnie jak specjalistyczny preparat olejowy. Zanim przystąpimy do zwalczania szkodników, należy wyjąć kwiat z doniczki oraz usunąć stare kwiatostany, gdzie pasożyty mogłyby się schować. Po polaniu rośliny miksturą trzeba odczekać kilka minut, a następnie dokładnie spłukać płyn i wsadzić mirt do świeżej ziemi w czystym pojemniku. Jeśli zajdzie taka potrzeba, można po jakimś czasie powtórzyć całą procedurę. Pamiętajmy też, aby zaatakowaną roślinę, jak najszybciej odizolować od innych kwiatów, ponieważ intruz może bardzo łatwo przenieść się do sąsiednich doniczek.

Tarczniki

Należą do tej samej gromady co wełnowce. Swoją nazwę zawdzięczają charakterystycznym brązowym tarczkom, pod którymi ukrywać się może nawet kilkaset malutkich larw wysysających bogaty w różnorodne substancje sok z mirtu. Ich sposób żerowania znacznie osłabia roślinę. Dorosłe osobniki, wychodząc spod pancerzyka, tworzą nową kopułkę. To właśnie nieosłonięte niczym insekty najłatwiej zwalczyć preparatami chemicznymi. Tarczniki można także delikatnie usunąć ręcznie, a miejsca, w których były przyczepione przemyć spirytusem. Następnie trzeba dokładnie wypłukać te miejsca wodą.

Chwaścik mirtowy

To z kolei nie pasożyt a rodzaj atakującego rodzinę roślin grzyba. Jego obecność objawia się przede wszystkim występowaniem purpurowych plam po zewnętrznej stronie liścia i w jego szczytowej części oraz szarego nalotu od spodu. Aby uniknąć chorób grzybiczych, należy trzymać roślinę w jasnym, przewiewnym miejscu oraz zadbać o to, aby zbyt duża ilość wody nie stała w doniczce. Zaatakowane części mirtu należy usunąć oraz wykonać oprysk preparatem miedzianowym zgodnie z zaleceniami producenta.

Mirt cytrynowy

W naturalnych warunkach spotkać można go w Australii. Ceni się go głównie za głęboki, cytrusowy zapach, nieco słodszy niż w przypadku prawdziwych cytryn. Wytwarza się z niego intensywne olejki eteryczne o wielu dobroczynnych właściwościach, znajduje także zastosowanie w kuchni i kosmetyce.

Mirt cytrynowy lubi lekko kwaśną, przepuszczalną glebę, wzbogaconą kompostem oraz ciepłe i jasne stanowisko. Podobnie jak mirt pospolity wymaga też zimowania w jasnym pomieszczeniu w temperaturze ok 10-15 °C.

Mirt – gdzie kupić tę wyjątkową roślinę i dlaczego warto to zrobić?

Mirt cytrynowy lub pospolity zakupić możemy w niektórych stacjonarnych sklepach ogrodniczych. Coraz częstsza praktyka to także zamawianie roślin przez internet. W takim wypadku bardzo duże znaczenie ma jednak właściwe zabezpieczenie przesyłki oraz skrócenie czasu jej dostarczenia do minimum.

Mirt zwyczajny nie cieszy się obecnie zbyt dużą popularnością mimo swoich wyjątkowych właściwości. Mimo to warto się nim zainteresować. Wbrew obiegowej opinii nie wymaga on ogromnej wiedzy ogrodniczej, a jedynie zastosowania kilku dość nietypowych, lecz prostych do wdrożenia w życie, zasad dotyczących uprawy oraz rozmnażania. Za właściwe, regularne podlewanie i opiekę odwdzięczy się nam, wydając intensywnie pachnące, bogate w cenne olejki eteryczne gałązki oraz charakterystyczne w smaku, zdrowe owoce.

Sending
Ocena artykułu
2 (3 głosów)