Tynki na całe lata

Tynk dekoracyjny

fot. Tynk dekoracyjny

Decyzja na temat doboru właściwej warstwy wykończeniowej ściany – tynku, jest jedną z ważniejszych podejmowanych przez inwestora i projektanta, nie tylko ze względu na niepodważalny wpływ na estetykę budynku ale także pełnioną przez niego funkcję ochronną i termoizolacyjną.
Zadania ochronne tynków dotyczą przede wszystkim zabezpieczenia ścian przed wpływem czynników atmosferycznych, zanieczyszczeniami chemicznymi zawartymi w powietrzu i wodzie deszczowej, uszkodzeniami mechanicznymi oraz ogniem.

Tynki można dzielić stosując różne kryteria. Obecnie wykonywane są zarówno tynki tradycyjne wielowarstwowe, jak również tynki cienkowarstwowe. Coraz częściej wykorzystuje się również tzw. tynki strukturalne umożliwiające otrzymanie estetycznych i trwałych elewacji.
Tradycyjne tynki mineralne stosowane są na ściany, które wykonane są z cegły ceramicznej lub wapienno-piaskowej, pustaków, bloczków betonowych, drewna i materiałów drewnopochodnych. Tynki tradycyjne dzielone są na:

tynki wapienne – obecnie są stosowane rzadko. Dzięki temu, że długo się wiążą, są odporne na skurcz podczas schnięcia. Mają one małą wytrzymałość na uszkodzenia mechaniczne, ale doskonale nadają się do nakładania na stare tynki. Tynki wapienne charakteryzują się bardzo dobrą paroprzepuszczalnością. Nie zaleca się stosowania ich do pomieszczeń o podwyższonej wilgotności;
tynki cementowe – jest to mieszanka cementu oraz wypełniaczy kwarcowych. Ten rodzaj tynków jest najmocniejszy. Zazwyczaj stosowane są tam gdzie ściana ma kontakt z wilgocią oraz na powierzchniach, które są narażone na wilgoć. Niestety ich wadą jest ciężka obróbka;
tynki cementowo-wapienne – charakteryzują się mniejszą wytrzymałością i odpornością na wilgoć niż tynki cementowe. Ich zaletą jest większa paroprzepuszczalność oraz lepsza akumulacja ciepła;
tynki gipsowe – zwykle układa się jedną warstwę tynku gipsowego. Dobrze ułożona może być bardzo gładka. Natomiast jeżeli jej wygląd nas nie zadowala, jego powierzchnię można pokryć masą wygładzającą – gładzią gipsową, stiukiem oraz sztablaturą.

Biorąc pod uwagę sposób wykonania tynków, możemy podzielić je na jednowarstwowe, dwuwarstwowe, trójwarstwowe oraz szlachetne.
Tynki jednowarstwowe otrzymuje się poprzez nałożenie zaprawy na podłoże ceglane, betonowe bądź wykonane z drobnowymiarowych elementów betonowych i ceramicznych.
Tynki dwuwarstwowe składają się z warstwy dolnej i wierzchniej. Dolna, zwana inaczej obrzutką zapewnia przyczepność tynku do podłoża. Wykonywana jest z zaprawy cementowej z dodatkiem wapna lub emulsji kontaktowej. Natomiast warstwa wierzchnia, zwana inaczej narzutem, nakładana jest po wyschnięciu obrzutki. Od równości tej warstwy zależy jakość tynku.
Tynki trójwarstwowe składają się z obrzutki, narzutu oraz warstwy gładzi. W zależności od sposobu zacierania gładzi uzyskuje się powierzchnie o różnym wyglądzie oraz i stopniu wyrównania.
Tynki szlachetne wykonywane są z zapraw, które zawierają kruszywa szlachetne. Nanoszone są one ręcznie lub mechanicznie na tynk dwuwarstwowy, który jest traktowany jako podkład. W zależności od sposobu wykonania i wykończenia, można uzyskać tynki szlachetne o fakturze otrzymywanej poprzez specjalną technikę nanoszenia zaprawy lub poprzez dodatkową obróbkę powierzchni podczas wiązania zaprawy.

Zobacz również: Klepki wracają do łask

Tynki cienkowarstwowe znane i chętnie stosowane jako materiał wykończeniowy, służy zarówno do dekoracji jak i do ochronnego wykończenia powierzchni ścian wewnętrznych i zewnętrznych. Są one zwane także tynkami strukturalnymi. Nadają się one do tynkowania ścian wykonanych z bloczków z betonu komórkowego i silikatu, cegły, betonu, pustaków, a także na podłoża wykonane ze styropianu, płyt gipsowo – kartonowych i wiórowych.
Tego rodzaju tynki składają się ze spoiwa, wypełniacza mineralnego, pigmentów barwnych oraz domieszek nadających dodatkowe właściwości.
W zależności od zastosowania spoiwa, tynki cienkowarstwowe możemy podzielić na:

tynki mineralne – są bardzo trwałe, odporne na deszcz, ale zarazem paroprzepuszczalne. Dzięki temu wilgoć nie gromadzi się na ścianie. Paleta kolorów nie jest duża, dlatego też dość często malowane są farbami elewacyjnymi.
tynki żywiczne – ten rodzaj tynków jest paroprzepuszczalny i odporny na działanie wody. Ich zaletą jest szeroka gama kolorów. Znaną odmianą tynków żywicznych są tynki akrylowe.
tynki krzemianowe – zwane inaczej silikatowymi. Są one paroprzepuszczalne, a zarazem odporne na deszcz. Dzięki swojej elastyczności mogą pokrywać małe rysy w tynku tradycyjnym. Tynki krzemianowe reagują z dwutlenkiem węgla, który jest zawarty w powietrzu i dzięki temu stają się twardsze i bardziej odporne.
tynki silikonowe – łączą one zalety tynków mineralnych oraz żywicznych. Charakteryzują się one odpornością na działanie wody oraz brudu. Mogą one przez wiele lat zachować swój intensywny kolor.

Jeżeli nie chcemy aby nasze ściany były jednobarwne oraz gładkie, możemy nadać im różnego rodzaju kolory i faktury. Jedną z możliwości jest zastosowanie tynków dekoracyjnych. Ich zaleta jest różnorodność faktur, które zależą od rodzaju tynku, metody nakładania oraz fakturowania.
Bardzo popularne są tynki kornikowe, które po kilkudziesięciu minutach od nałożenia na ścianę, przecierane są pacą z tworzywa sztucznego. W zależności jaki efekt chcemy osiągnąć, można zacierać je pionowo, pionowo lub też na okrągło. Natomiast tynki mozaikowe, czyli kamyczkowe, dzięki zawartości pokruszonego, kolorowego szkła lub kamieni, mogą nadać powierzchni ściany wielokolorowy wzór. Popularne są także tynki o fakturze typu baranek lub tynki ciągnione. Faktura nadawana jest za pomocą pianki komórkowej. Istnieją również tynki których fakturę można kształtować w dowolny sposób za pomocą pędzla, gąbki, pacy oraz innych narzędzi.
Tynk strukturalne nie powinny pokrywać wszystkich ścian w małych mieszkaniach, ponieważ, aby jego faktura była widoczna potrzebne jest dużo przestrzeni.

Sending
Ocena artykułu
0 (0 głosy)