fot. liście
Rośliny okrywowe wyglądają bardzo ciekawie i nie powinno ich zabraknąć w żadnym ogrodzie. W ogrodach skalnych ze swoją dynamiką i siłą wzrostu stanowić będą doskonały kontrast dla głazów i wapiennych kamieni.
Czyściec wełnisty to pochodząca z Azji Mniejszej, Kaukazu oraz Iranu, piękna, wieloletnia bylina dorastająca do 30-40 centymetrów wysokości. Poza letnim okresem kwitnienia dorasta do 15 centymetrów. Czyściec wełnisty znany jest również pod nazwą Stachys byzantina, Stachys Lanata i Stachys olympica. Są to nazwy, pod którymi znany był już w przeszłości.
Czyściec rozkwita w drugim roku uprawy od czerwca do sierpnia, małymi, niepozornymi, purpurowo-fioletowymi, zebranymi w kłos, miododajnymi kwiatami przyciągającymi motyle i trzmiele. Kwiaty dekoracyjne bywają jedynie w pierwszej fazie kwitnienia, później musimy je ściąć, w późniejszym okresie szpecą raczej kobierzec, niż stanowią jego ozdobę. Ciemnozielone okazałe pędy czyśćca pozostają dekoracją rośliny po zakończeniu przez nią kwitnienia. Roślina nie bywa jednak uprawiana ze względu na kwiaty. Największą ozdobą rośliny są niezwykłe, pokryte długim, gęstym, biało-szarawym kutnerem, utrzymujące się całą zimę, liście. Grube, miękkie, podługowato-eliptyczne są jej prawdziwą dekoracją.
fot. Kwiat czyścca wełnistego
Decydując się na uprawę czyśćca powinniśmy wybrać dla niego stanowisko suche, słoneczne, ewentualnie lekko półcieniste, o glebie gliniasto-piaszczystej, kamienistej. Na stanowisku słonecznym ulistnienie tej rośliny nabierze z pewnością wspaniałej srebrzystej barwy. Niemniej jednak czyściec urośnie na każdej glebie i na każdym stanowisku zarówno ubogim, czy wapiennym. Nie znosi jednak gleb ciężkich i wilgotnych. W chłodnym i wilgotnym otoczeniu zgnije, a w cieniu stanie się brudnoszary. Jedynym ratunkiem będzie wtedy zmiana miejsca.
Czyściec rozmnażamy wiosną, dzieląc kępę rośliny matczynej, bądź też na przełomie kwietnia i czerwca wysiewając jego nasiona na rozsadniku. Na miejsce stałe przesadzamy go mniej więcej po okresie czterech tygodni.
Kilkuletnie zwarte dywany wymagają podziału jedynie, jeśli zbyt się rozrosną. Pamiętajmy, jednak by raz na jakiś czas odmłodzić nasza roślinkę. Na wiosnę czyściec zetnijmy nisko przy ziemi, by poprawić jego wygląd i wigor. Rozrośnięte kępy czyśćca podzielmy na wiosnę, co cztery lata.
Ta znana już w 1782 roku roślina, szybko się rozkrzewiając, doskonale nadaje się na skalniaki, do uprawy w pojemnikach i ozdobnych balkonowych donicach, na słoneczne zadarnienia, obwódki, obrzeża rabat, ścieżek, utwardzonych miejsc w ogrodzie i nasadzenia dywanowe. Wybierając dla niej miejsce pamiętajmy, by zaplanować dla niej sporo wolnej przestrzeni. Liczne odrosty czyśćca pozwalają, bowiem otrzymać zwartą okrywę. Zdecydowanie zmuszeni będziemy ograniczać jego ekspansywność, aniżeli starać się go rozmnożyć.
Czyściec przepięknie wygląda w towarzystwie kosaćców, ozdobnych gatunków czosnków, piwonii, trzcinnika ostrokwiatowego, czy rozchodników.
Czyściec nie jest wymagającą rośliną. Wymaga rzadkiego nawożenia, podlewania oraz jest całkowicie mrozoodporny. Jego dekoracyjność będzie odwrotnie proporcjonalna do pracy, jaką włożymy w jego uprawę.
