Tuja ‚Brabant’

Żywotnik ten tworzy szeroką, kolumnową koronę z krótkimi konarami. Drewno jest lekkie, jasne o delikatnej żółtej barwie. Mimo braku żywicy, jest bardzo odporne na gnicie.

Tuja brabant do prawidłowego wzrostu potrzebuje dużo wody, ponieważ odmiana ta pochodzi z obszarów o dużej wilgotności. Lubi kwaśne, przepuszczalne gleby. Wymaga miejsc słonecznych, ale całkiem dobrze radzi sobie w półcieniu. Niestety źle znosi silne powiewy wiatru, dlatego miejsce wyznaczone do zasadzenia powinno być zaciszne. Dużą zaletą tego krzewu jest duża mrozoodporność.

fot. Thuja occidentalis Brabant

Cięcie tui brabant powinno być regularne. Należy to robić przynajmniej raz w roku, wczesną wiosną. Warto także pamiętać o regularnym i obfitym podlewaniu i nawożeniu. Zasilanie krzewu nawozami mineralnymi i organicznymi powinno być wykonywane wiosną.

Rozmnażanie krzewu polega na pobraniu z wierzchołków pędów, 10 centymetrowych sadzonek z kawałkiem drewna, z odrywanego pędu. Następnie należy je wsadzić do piasku lub torfu. Rozmnażanie najlepiej przeprowadzać wiosną (marzec-kwiecień) lub jesienią (wrzesień-październik)
Należy pamiętać, że tuja brabant jest trująca. Krzew wytwarza związki zwane tujonami, które po połknięciu wywołują bóle głowy, pobudzenie nerwowe, arytmię, uszkodzenie wątroby i nerek, krwawienia śluzówki żołądka, a połknięcie większej dawki grozi nawet śmiertelnym bezdechem.

Jednak dekoracyjność tej odmiany żywotnika sprawia, że doskonale nadaje się do sadzenia w ogrodach, parkach oraz na osiedlach. Bardzo ciekawie może wyglądać jako soliter lub w grupie roślinnej. Aby uzyskać jednolity, gęsty żywopłot, należy ją sadzić w rozstawie 50-70 cm. Ze względu na słabą odporność na działanie zanieczyszczenia powietrza, nie zaleca się jej sadzić w warunkach wielkomiejskich, a w szczególności w pobliżu ośrodków przemysłowych. Posadzone w takich warunkach rośliny mogą słabiej rosnąc, mieć luźniejszy pokrój, a ich pędy mogą zasychać.