DZIAŁ III – Budynki i pomieszczenia

paragraf

fot. paragraf

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA INFRASTRUKTURY z dnia 12 kwietnia 2002 r. sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz. U. Nr 75, poz. 690)

uaktualnione o
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA INFRASTRUKTURY (1) z dnia 12 marca 2009 r. (Dz. U. Nr 75, poz. 690, z późn. zm.4)) zmieniające rozporządzenie w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (2) (Dz. U. z dnia 7 kwietnia 2009 r.)

W rozporządzeniu Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz. U. Nr 75, poz. 690, z późn. zm.(4)) wprowadzono zmiany, które w poniższym tekście rozporządzenia zostały oznaczone kursywą.

DZIAŁ III : Budynki i pomieszczenia

Rozdział 1 – Wymagania ogólne
§ 44. Budynek, jego układ funkcjonalny i przestrzenny, ustrój konstrukcyjny oraz rozwiązania techniczne i materiałowe elementów budowlanych.
§ 45. Zaopatrzenie budynku przeznaczonego na pobyt ludzi.
§ 46. Doprowadzenie ciepłej wody.
§ 47. Odprowadzenie ścieków bytowo-gospodarczych i technologicznych.
§ 48. Miejsca przystosowane do czasowego gromadzenia tych odpadowa i nieczystości.
§ 49. Instalacje (urządzenia) do ogrzewania pomieszczeń w okresie obniżonych temperatur.
§ 50. Przewody kominowe do odprowadzania dymu i spalin.
§ 51. Wentylacja i klimatyzacja.
§ 52. Zaopatrzenie w gaz z sieci gazowej, baterii butli lub zbiorników stałych gazu płynnego.
§ 53. Wyposażenie w wewnętrzną instalację elektryczną i instalację chroniącą od wyładowań atmosferycznych.
§ 54. Warunki wyposażenia w dźwig osobowy.
§ 55. Urządzenia dla osób niepełnosprawnych zapewniające dostęp do lokali mieszkalnych.
§ 56. Zaopatrzenie w instalację telekomunikacyjną, telewizji przemysłowej, sygnalizacji dzwonkowej lub domofonowej.

Rozdział 2 – Oświetlenie i nasłonecznienie
§ 57. Oświetlenie dzienne w pomieszczeniach przeznaczonych na pobyt ludzi; powierzchnie okien.
§ 58. Oświetlenie wyłącznie światłem sztucznym.
§ 59. Zasady zaopatrzenia w oświetlenie sztuczne.
§ 60. Wymagany czas nasłonecznienia.

Rozdział 3 – Wejścia do budynków i mieszkań
§ 61. Zasady lokalizacji wejść do budynków i mieszkań.
§ 62. Parametry drzwi wejściowych do budynku i wolnodostępnych pomieszczeń.
§ 63. Ochrona wejść z zewnątrz przed nadmiernym dopływem chłodnego powietrza.
§ 64. Oświetlenie zewnętrzne wejścia do budynku.
§ 65. Lokalizacja domowych skrzynek pocztowych w budynku wielorodzinnym.

Rozdział 4 – Schody i pochylnie
§ 66. Lokalizacja schodów stałych i pochylni w celu dostępu do pomieszczeń położonych na rożnych poziomach.
§ 67. Schody i pochylnie ruchome.
§ 68. Tabela granicznych wymiarów chodów stałych w budynkach o różnym przeznaczeniu.
§ 69. Liczba i szerokość stopni w biegu.
§ 70. Wielkości nachyleń pochylni związanych z budynkiem.
§ 71. Pochylnie dla osób niepełnosprawnych.

Rozdział 5 – Pomieszczenia przeznaczone na pobyt ludzi
§ 72. Tabela wysokości pomieszczeń przeznaczonych na stały pobyt ludzi.
§ 73. Poziom podłogi względem poziomu terenu.
§ 74. Przystosowanie poziomu podłóg do ruchu osób niepełnosprawnych.
§ 75. Wymiary drzwi wewnętrznych.

Rozdział 6 – Pomieszczenia higienicznosanitarne
§ 76. Wymagania dotyczące pomieszczeń higienicznosanitarnych.
§ 77. Parametry pomieszczeń higienicznosanitarnych.
§ 78. Ściany i posadzka pomieszczenia higienicznosanitarnego.
§ 80. Kubatura pomieszczenia higienicznosanitarnego.
§ 81. Kabina natryskowa w pomieszczeniu higienicznosanitarnym.
§ 82. Łazienki i wyposażenie łazienek w budynku zamieszkania zbiorowego.
§ 83. Kabina ustępowa (ustęp wydzielony), nieprzeznaczona dla osób niepełnosprawnych.
§ 84. Ustępy ogólnodostępne w budynkach użyteczności publicznej.
§ 85. Ustępy ogólnodostępne w budynkach zamieszkania zbiorowego.
§ 86. Przystosowane ogólnodostępnych pomieszczeń higienicznosanitarnych dla osób niepełnosprawnych.
§ 87. Usytuowanie ustępów publicznych i wymagania jakim powinny odpowiadać.
§ 88. Ustęp publiczny wbudowany w inny obiekt.
§ 89. Przepisy które nie dotyczą budynków zakwaterowania osób „osadzonych”.

Rozdział 7 – Szczególne wymagania dotyczące mieszkań w budynkach wielorodzinnych
§ 90. Przedmiot regulacji niniejszego rozdziału.
§ 91. Przewietrzanie mieszkań w budynkach wielorodzinnych.
§ 92. Wyposażenie mieszkania w budynkach wielorodzinnych.
§ 93. Oświetlenie pomieszczeń światłem dziennym.
§ 94. Szerokości pomieszczeń w świetle ścian.
§ 95. Korytarze i przedpokoje – kształty i wymiary.

Rozdział 8 – Pomieszczenia techniczne i pomieszczenia gospodarcze
§ 96. Sytuowanie pomieszczeń technicznych.
§ 97. Parametry pomieszczenia technicznego i gospodarczego.
§ 98. Podłogi i zaopatrzenie w instalacje i urządzenia elektryczne.

Rozdział 9 – Dojścia i przejścia do urządzeń technicznych
§ 99. Sytuowanie dojść i przejść do dźwignic.
§ 100. Parametry dojść i przejść do dźwignic.
§ 101. Parametry drabin i klamer służących jako dojście lub przejście między różnymi poziomami.

Rozdział 10 – Garaże dla samochodów osobowych
§ 102. Parametry garażu do przechowywania samochodów osobowych jako samodzielny obiekt budowlany lub część innego obiektu.
§ 103. Dojazd do garażu – parametry pochylni.
§ 104. Parametry drogi manewrowej do stanowisk postojowych w garażu jednoprzestrzennym.
§ 105. Parametry dojść do garażu podziemnego lub wielopoziomowego.
§ 106. Parametry garażu usytuowanego w budynku o innym przeznaczeniu.
§ 107. Wymagania jakim powinna odpowiadać posadzka garażowa.
§ 108. Wentylacja w garażu zamkniętym.

Rozdział 11 – Szczególne wymagania dotyczące pomieszczeń inwentarskich
§ 109. Jakim potrzebom powinno odpowiadać pomieszczenie przeznaczone dla inwentarza żywego.
§ 110. Warunki jakie musi spełniać pomieszczenie przeznaczone dla inwentarza żywego.
§ 111. Uchylony
§ 112. Wyposażenie w i instalacje i urządzenia elektryczne.

Wróć do: Przewodnik po warunkach technicznych jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie
_______________________________________________________________________________

Rozdział 1
Wymagania ogólne

§ 44.
Budynek, jego układ funkcjonalny i przestrzenny, ustrój konstrukcyjny oraz rozwiązania techniczne i materiałowe elementów budowlanych powinny być zaprojektowane i wykonane w sposób odpowiadający wymaganiom wynikającym z jego usytuowania i przeznaczenia oraz z odnoszących się do niego przepisów rozporządzenia i przepisów odrębnych.

§ 45.
Budynek z pomieszczeniami przeznaczonymi na pobyt ludzi powinien być zaopatrzony co najmniej w wodę do spożycia przez ludzi oraz do celów przeciwpożarowych, jeżeli wymagają tego przepisy odrębne, a odpowiednio do ich przeznaczenia — także na inne cele. W innych budynkach zaopatrzenie w wodę powinno wynikać z ich przeznaczenia i potrzeb ochrony przeciwpożarowej.

§ 46.
Budynek mieszkalny, zamieszkania zbiorowego, opieki zdrowotnej, opieki społecznej i socjalnej, oświaty, nauki, zakładu żywienia, produkcji i handlu żywnością, a także inne budynki, jeżeli są wyposażone w wanny, natryski lub umywalki, powinny mieć indywidualną lub centralną instalację ciepłej wody. Warunek doprowadzenia ciepłej wody do umywalek nie dotyczy budynków w zabudowie zagrodowej i rekreacji indywidualnej.

§ 47.
Budynek wyposażony w instalację wodociągową powinien mieć zapewnione odprowadzenie ścieków bytowo-gospodarczych oraz ścieków technologicznych, jeżeli one występują.

§ 48.
1. Każdy budynek przeznaczony na pobyt ludzi oraz inne budynki, w których w trakcie użytkowania powstają odpady i nieczystości stałe, powinny mieć miejsca przystosowane do czasowego gromadzenia tych odpadowa i nieczystości, usytuowane w samym budynku lub w jego otoczeniu.

2. Budynki, o których mowa w ust. 1, z wyjątkiem wysokościowych, mogą być wyposażone w wewnętrzne urządzenia (zsypy) do usuwania odpadów i nieczystości stałych.

§ 49.
Budynek i pomieszczenia przeznaczone na pobyt ludzi oraz inne budynki, jeżeli wynika to z ich przeznaczenia, powinny być wyposażone w instalacje (urządzenia) do ogrzewania pomieszczeń w okresie obniżonych temperatur, umożliwiające utrzymanie temperatury powietrza wewnętrznego odpowiedniej do
ich przeznaczenia. Wymaganie to nie dotyczy budynków rekreacyjnych, użytkowanych wyłącznie w sezonie letnim.

§ 50.
Budynek i pomieszczenia, w których są zainstalowane paleniska na paliwo stałe lub komory spalania z palnikami na paliwo płynne lub gazowe, powinny mieć przewody kominowe do odprowadzania dymu i spalin.

§ 51.
Budynek i pomieszczenia powinny mieć zapewnioną wentylację lub klimatyzację, stosownie do ich przeznaczenia.

§ 52.
Budynek z pomieszczeniami przeznaczonymi na pobyt ludzi może być zaopatrywany w gaz z sieci gazowej, baterii butli lub zbiorników stałych gazu płynnego, zgodnie z warunkami określonym w § 156 ust. 1 i § 157.

§ 53.
1. Budynek, odpowiednio do potrzeb wynikających z jego przeznaczenia, powinien być wyposażony w wewnętrzną instalację elektryczną.

2. Budynek należy wyposażyć w instalację chroniącą od wyładowań atmosferycznych. Obowiązek ten odnosi się do budynków wyszczególnionych w Polskiej Normie dotyczącej ochrony odgromowej obiektów budowlanych.

§ 54.
1. Budynek użyteczności publicznej, budynek mieszkalny wielorodzinny, budynek zamieszkania zbiorowego niebędący budynkiem koszarowym oraz każdy inny budynek mający najwyższą kondygnację z pomieszczeniami przeznaczonymi na pobyt więcej niż 50 osób, w których różnica poziomów posadzek pomiędzy pierwszą i najwyższą kondygnacją nadziemną, niestanowiącą drugiego poziomu w mieszkaniu dwupoziomowym, przekracza 9,5 m, a także mający dwie lub więcej kondygnacji nadziemnych budynek opieki zdrowotnej i budynek opieki społecznej należy wyposażyć w dźwig osobowy.

2. W budynku mieszkalnym, zamieszkania zbiorowego oraz użyteczności publicznej, wyposażonym w dźwigi, należy zapewnić dostęp do nich i dojazd na wszystkie kondygnacje użytkowe osobom niepełnosprawnym.

3. W przypadku wbudowania lub przybudowania szybu dźwigowego do istniejącego budynku, dopuszcza się usytuowanie drzwi przystankowych na poziomie spocznika międzypiętrowego, z zastrzeżeniem § 195.

§ 55.
1. W budynku mieszkalnym wielorodzinnym niewyposażonym w dźwigi należy zapewnić możliwość wykonania pochylni lub zainstalowania odpowiednich urządzeń technicznych, umożliwiających dostęp osobom niepełnosprawnym do mieszkań położonych na parterze.

2. W nowo wznoszonym niskim budynku zamieszkania zbiorowego i użyteczności publicznej, niewymagających, zgodnie z § 54 ust. 1, wyposażenia w dźwigi, należy zainstalować urządzenia techniczne, zapewniające osobom niepełnosprawnym dostęp na kondygnacje z pomieszczeniami użytkowymi, z których muszą one korzystać. Nie dotyczy to budynków koszarowych, a także budynków zakwaterowania w zakładach karnych, aresztach śledczych oraz w zakładach poprawczych i schroniskach dla nieletnich.

3. Dopuszcza się niewyposażenie w dźwigi budynku o wysokości 5 kondygnacji, jeżeli wszystkie pomieszczenia na ostatniej kondygnacji są częścią mieszkań
dwupoziomowych.

4. Dopuszcza się niewyposażenie w dźwigi budynku wzniesionego przed dniem 1 kwietnia 1995 r., przy adaptacji na cele użytkowe poddasza usytuowanego bezpośrednio nad 4 kondygnacja, jeżeli poziom podłogi tego poddasza znajduje się nie wyżej niż 12,5 m od poziomu terenu.

§ 56.
Budynek mieszkalny wielorodzinny, budynek zamieszkania zbiorowego i budynek użyteczności publicznej powinien być wyposażony w instalację telekomunikacyjną, a w miarę potrzeby również w inne instalacje, takie jak: telewizji przemysłowej, sygnalizacji dzwonkowej lub domofonowej, w sposób umożliwiający zapewnienie ochrony instalacji przed dostępem osób nieuprawnionych.

Rozdział 2
Oświetlenie i nasłonecznienie

§ 57.
1. Pomieszczenie przeznaczone na pobyt ludzi powinno mieć zapewnione oświetlenie dzienne, dostosowane do jego przeznaczenia, kształtu i wielkości, z uwzględnieniem warunków określonych w § 13 oraz w ogólnych przepisach bezpieczeństwa i higieny pracy.

2. W pomieszczeniu przeznaczonym na pobyt ludzi stosunek powierzchni okien, liczonej w świetle ościeżnic, do powierzchni podłogi powinien wynosić co najmniej 1:8, natomiast w innym pomieszczeniu, w którym oświetlenie dzienne jest wymagane ze względów na przeznaczenie — co najmniej 1:12.

§ 58.
1. Dopuszcza się oświetlenie pomieszczenia przeznaczonego na pobyt ludzi wyłącznie światłem sztucznym, jeżeli:

1) oświetlenie dzienne nie jest konieczne lub nie jest wskazane ze względów technologicznych,
2) jest uzasadnione celowością funkcjonalna zlokalizowania tego pomieszczenia w obiekcie podziemnym lub w części budynku pozbawionej oświetlenia dziennego.

2. W przypadku gdy pomieszczenie, o którym mowa w ust. 1, jest pomieszczeniem stałej pracy w rozumieniu ogólnych przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy, dla zastosowania wyłącznie oświetlenia światłem sztucznym, w tym elektrycznym, jest wymagane uzyskanie zgody właściwego państwowego wojewódzkiego
inspektora sanitarnego, wydanej w porozumieniu z właściwym okręgowym inspektorem pracy.

3. Uzgodnienie, o którym mowa w ust. 2, nie dotyczy budynków służących obronności państwa.

§ 59.
1. Pomieszczenia przeznaczone na pobyt ludzi oraz do ruchu ogólnego (komunikacji) powinny mieć zapewnione oświetlenie światłem sztucznym odpowiednio do potrzeb użytkowych.

2. Ogólne oświetlenie światłem sztucznym pomieszczenia przeznaczonego na stały pobyt ludzi powinno zapewniać odpowiednie warunki użytkowania całej jego powierzchni.

3. Oświetlenie światłem sztucznym połączonych ze sobą pomieszczeń przeznaczonych na stały pobyt ludzi oraz do ruchu ogólnego (komunikacji) nie powinno wykazywać różnic natężenia, wywołujących olśnienie przy przejęciu między tymi pomieszczeniami.

§ 60.
1. Pomieszczenia przeznaczone do zbiorowego przebywania dzieci w żłobku, przedszkolu i szkole, z wyjątkiem pracowni chemicznej, fizycznej i plastycznej, powinny mieć zapewniony czas nasłonecznienia co najmniej 3 godziny w dniach równonocy (21 marca i 21 września) w godzinach 800—1600, natomiast pokoje mieszkalne — w godzinach 7:00—17:00.

2. W mieszkaniu wielopokojowym dopuszcza się ograniczenie wymagania określonego w ust. 1 co najmniej do jednego pokoju, przy czym w śródmiejskiej zabudowie uzupełniającej dopuszcza się ograniczenie wymaganego czasu nasłonecznienia do 1,5 godziny, a w odniesieniu do mieszkania jednopokojowego w takiej zabudowie nie określa się wymaganego czasu nasłonecznienia.

Rozdział 3
Wejścia do budynków i mieszkań

§ 61.
1. Położenie drzwi wejściowych do budynku oraz kształt i wymiary pomieszczeń wejściowych powinny umożliwiać dogodne warunki ruchu, w tym również osobom niepełnosprawnym.

2. Wymaganie przystosowania wejść dla osób niepełnosprawnych nie dotyczy budynków mieszkalnych w zabudowie jednorodzinnej i zagrodowej oraz budynków rekreacji indywidualnej, budynków koszarowych, a także budynków w zakładach karnych i aresztach śledczych oraz w zakładach poprawczych i schroniskach
dla nieletnich.

§ 62.
1. Drzwi wejściowe do budynku i wolnodostępnych pomieszczeń użytkowych oraz do mieszkań powinny mieć w świetle ościeżnicy co najmniej: szerokość 0,9 m i wysokość 2 m. W przypadku zastosowania drzwi zewnętrznych dwuskrzydłowych szerokość skrzydła głównego nie może być mniejsza niż 0,9 m.

2. W wejściach do budynku i wolnodostępnych pomieszczeń użytkowych mogą być zastosowane drzwi obrotowe lub wahadłowe, pod warunkiem usytuowania przy nich drzwi rozwieranych lub rozsuwanych, przystosowanych do ruchu osób niepełnosprawnych, oraz spełnienia wymagań § 240.

3. W drzwiach, o których mowa w ust. 1, oraz w drzwiach do mieszkań i pomieszczeń mieszkalnych w budynku zamieszkania zbiorowego wysokość progów nie może przekraczać 20 mm.

§ 63.
Wejścia z zewnątrz do budynku i pomieszczeń przeznaczonych na pobyt ludzi należy chronić przed nadmiernym dopływem chłodnego powietrza przez zastosowanie przedsionka, kurtyny powietrznej lub innych rozwiązań nieutrudniających ruchu. Wymagania te nie dotyczą dodatkowych wejść nieprzewidzianych do stałego użytkowania.

§ 64.
Wejście do budynku i do każdej klatki schodowej powinno mieć elektryczne oświetlenie zewnętrzne. Nie dotyczy to budownictwa zagrodowego i rekreacyjnego.

§ 65.
W budynku wielorodzinnym, w pomieszczeniu przy wejściu, należy zapewnić miejsce do zainstalowania domowych skrzynek listowych.

Rozdział 4
Schody i pochylnie

§ 66.
W celu zapewnienia dostępu do pomieszczeń położonych na rożnych poziomach należy stosować schody stałe, a w zależności od przeznaczenia budynku — również pochylnie odpowiadające warunkom określonym w rozporządzeniu.

§ 67.
Zainstalowanie w budynku schodów lub pochylni ruchomych nie zwalnia z obowiązku zastosowania schodów lub pochylni stałych.

§ 68.
1. Graniczne wymiary schodów stałych w budynkach o różnym przeznaczeniu określa tabela:

wymiary achodów

fot. wymiary achodów

2. W budynkach użyteczności publicznej oraz budynkach produkcyjnych łączna szerokość użytkowa biegów oraz łączna szerokość użytkowa spoczników w klatkach schodowych, stanowiących drogę ewakuacyjną, należy obliczać proporcjonalnie do liczby osób mogących przebywać równocześnie na kondygnacji, na której przewiduje się obecność największej ich liczby, przyjmując co najmniej 0,6 m szerokości na 100 osób, lecz nie mniej nie określono to w ust. 1.

3. Szerokość użytkowa schodów zewnętrznych do budynku powinna wynosić co najmniej 1,2 m, przy czym nie może być mniejsza niż szerokość użytkowa biegu schodowego w budynku, przyj´ta zgodnie z wymaganiami określonymi w ust. 1 i 2.

4. Szerokość użytkowa schodów stałych mierzy się między wewnętrznymi krawędziami poręczy, a w przypadku balustrady jednostronnej — między wykończoną powierzchnią ściany a wewnętrzną krawędzią poręczy tej balustrady. Szerokości te nie mogą być ograniczane przez zainstalowane urządzenia oraz elementy budynku.

§ 69.
1. Liczba stopni w jednym biegu schodów stałych, łączących kondygnacje, powinna wynosić nie mniej niż 3 i nie więcej niż:

1) w budynku opieki zdrowotnej — 14 stopni,
2) w innych budynkach — 17 stopni.

2. Wymaganie, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, nie dotyczy budynków jednorodzinnych, zagrodowych oraz mieszkań dwupoziomowych.

3. Liczba stopni w jednym biegu schodów zewnętrznych nie powinna wynosić więcej niż 10.

4. Szerokość stopni stałych schodów wewnętrznych powinna wynikać z warunku określonego wzorem:

2h + s = 0,6 do 0,65 m, gdzie h oznacza wysokość stopnia, s — jego szerokość.

5. Szerokość stopni schodów zewnętrznych przy głównych wejściach do budynku powinna wynosić w budynkach użyteczności publicznej co najmniej 0,35 m, w innych budynkach — co najmniej 0,3 m.

6. Szerokość stopni schodów wachlarzowych powinna wynosić co najmniej 0,25 m, natomiast w schodach zabiegowych i kręconych szerokość taka należy zapewnić w odległości nie większej niż 0,4 m od poręczy balustrady wewnętrznej lub słupa stanowiącego koncentryczną konstrukcję schodów.

7. W budynku zakładu opieki zdrowotnej stosowanie schodów zabiegowych i wachlarzowych, jako przeznaczonych do ruchu pacjentów, jest zabronione.

8. W budynkach opieki zdrowotnej, a także budynkach zamieszkania zbiorowego przeznaczonych dla osób starszych oraz niepełnosprawnych zabrania się stosowania stopni schodów z noskami i podcięciami.

§ 70.
Maksymalne nachylenie pochylni związanych z budynkiem nie może przekraczać wielkości określonych w poniższej tabeli:

nachylenie pochylni

fot. nachylenie pochylni

§ 71.
1. Pochylnie przeznaczone dla osób niepełnosprawnych powinny mieć szerokość płaszczyzny ruchu 1,2 m, krawężniki o wysokości co najmniej 0,07 m i obustronne poręcze odpowiadające warunkom określonym w § 298, przy czym odstęp między nimi powinien mieścić się w granicach od 1 m do 1,1 m.

2. Długość poziomej płaszczyzny ruchu na początku i na końcu pochylni powinna wynosić co najmniej 1,5 m.

3. Przestrzeń manewrowa na spoczniku związanym z pochylnia przed wejściem do budynku powinna umożliwiać manewrowanie wózkiem inwalidzkim i otwieranie drzwi oraz mieć wymiary co najmniej 1,5×1,5 m.

Rozdział 5
Pomieszczenia przeznaczone na pobyt ludzi

§ 72.
1. Wysokość pomieszczeń przeznaczonych na pobyt ludzi powinna odpowiadać wymaganiom określonym w poniższej tabeli, jeżeli przepisy odrębne, w tym dotyczące pomieszczeń pracy i pomieszczeń służby zdrowia, nie określają innych wymagań:

wysokość pomieszczeń

fot. wysokość pomieszczeń

2. Pomieszczenia, których wysokość powinna, zgodnie z ust. 1, wynosić co najmniej 3 m i 3,3 m, mogą być obniżone do wysokości nie mniejszej niż 2,5 m w przypadku zastosowania wentylacji mechanicznej nawiewno-wywiewnej lub klimatyzacji, pod warunkiem uzyskania zgody państwowego wojewódzkiego inspektora sanitarnego.

§ 73.
1. W pomieszczeniu mieszkalnym poziom podłogi od strony ściany z otworami okiennymi i drzwiowymi nie powinien znajdować się poniżej poziomu terenu przy budynku.

2. W pomieszczeniach przeznaczonych na pobyt ludzi w budynku zakładu opieki zdrowotnej, opieki społecznej, oświaty, wychowania i nauki poziom podłogi powinien znajdować się co najmniej 0,3 m powyżej terenu urządzonego przy budynku.

3. W pomieszczeniu produkcyjnym i usługowym poziom podłogi może znajdować się na poziomie terenu urządzonego przy budynku. Obniżenie poziomu podłogi poniżej terenu wymaga uzyskania zgody państwowego wojewódzkiego inspektora sanitarnego wydanej w porozumieniu z właściwym okręgowym inspektorem pracy.

§ 74.
W budynku użyteczności publicznej pomieszczenia ogólnodostępne ze zróżnicowanym poziomem podłóg powinny być przystosowane do ruchu osób niepełnosprawnych.

§ 75.
1. Drzwi do pomieszczenia przeznaczonego na stały pobyt ludzi oraz do pomieszczenia kuchennego powinny mieć co najmniej szerokość 0,8 m i wysokość 2 m w świetle ościeżnicy.

2. W budynku użyteczności publicznej drzwi wewnętrzne, z wyjątkiem drzwi do pomieszczeń technicznych i gospodarczych, powinny mieć co najmniej szerokość 0,9 m i wysokość 2 m w świetle ościeżnicy.

3. Drzwi, o których mowa w ust. 1 i 2, nie powinny mieć progów.

Rozdział 6
Pomieszczenia higienicznosanitarne

§ 76.
Wymagania dotyczące pomieszczeń higienicznosanitarnych określają przepisy rozporządzenia, a także przepisy dotyczące bezpieczeństwa i higieny pracy oraz obrony cywilnej. Do pomieszczeń higienicznosanitarnych zalicza się łaźnie, sauny, natryski, łazienki, ustępy, umywalnie, szatnie, przebieralnie, pralnie, pomieszczenia higieny osobistej kobiet, jak też pomieszczenia służące do odkażania, oczyszczania oraz suszenia odzieży i obuwia, a także przechowywania sprzętu do utrzymania czystości.

§ 77.
1. Pomieszczenie higienicznosanitarne powinno mieć wentylację spokrewniającą wymagania przepisów rozporządzenia oraz przepisów odrębnych.

2. Pomieszczenie higienicznosanitarne powinno mieć wysokość w świetle co najmniej 2,5 m, z wyjątkiem łaźni ogólnodostępnej, której wysokość powinna wynosić co najmniej 3 m.

3. Dopuszcza się zmniejszenie wysokości pomieszczenia higienicznosanitarnego w budynku mieszkalnym oraz w hotelu, motelu i pensjonacie do 2,2 m w świetle, w przypadku gdy jest ono wyposażone w wentylację mechaniczną wywiewną lub nawiewno-wywiewną.

§ 78.
1. Ściany pomieszczenia higienicznosanitarnego powinny mieć do wysokość co najmniej 2 m powierzchnie zmywalne i odporne na działanie wilgoci.

2. Posadzka pralni, łazienki, umywalni, kabiny natryskowej i ustępu powinna być zmywalna, nienasiąkliwa i nieśliska.

§ 79.
1. Drzwi do łazienki, umywalni i wydzielonego ustępu powinny otwierać się na zewnątrz pomieszczenia, mieć, z zastrzeżeniem § 75 ust. 2, co najmniej szerokość 0,8 m i wysokość 2 m w świetle ościeżnicy, a w dolnej części — otwory o sumarycznym przekroju nie mniejszym niż 0,022 m2 dla dopływu powietrza.

2. W łazienkach i ustępach, z wyjątkiem ogólnodostępnych, dopuszcza się stosowanie drzwi przesuwnych lub składanych.

§ 80.
1. Kubatura pomieszczenia łazienki z wentylacją grawitacyjną powinna wynosić co najmniej:

1) 8 m3 — przy zastosowaniu w tym pomieszczeniu urządzenia gazowego, o którym mowa w § 172 ust. 3 pkt 1.
2) 6,5 m3 — przy doprowadzeniu centralnej ciepłej wody lub zastosowaniu elektrycznego urządzenia do ogrzewania wody bądź urządzenia gazowego, o którym mowa w § 172 ust. 3 pkt 2, a tak˝e gdy urządzenie gazowe znajduje si´ poza tym pomieszczeniem.

2. Dopuszcza się zmniejszenie kubatury, o której mowa w ust. 1 pkt 2, jednakże nie poniżej 5,5 m3, jeżeli pomieszczenie łazienki jest wyposażone co najmniej w wentylację mechaniczną wywiewną.

§ 81.
1. Kabina natryskowa niezamknięta, stanowiąca wydzieloną część pomieszczeń natrysków i umywalni zbiorowych, powinna mieć powierzchnię nie mniejszą niż 0,9 m2 i szerokość co najmniej 0,9 m.

2. Kabina natryskowa zamknięta, wydzielona ściankami na całą wysokość pomieszczenia, powinna mieć powierzchnię nie mniejszą niż 1,5 m2 i szerokość co najmniej 0,9 m oraz być wyposażona w wentylację mechaniczną wywiewną.

3. Kabina natryskowa zamknięta, przystosowana do potrzeb osób niepełnosprawnych, które muszą korzystać z wózków inwalidzkich w trakcie kąpieli, powinna mieć powierzchnię nie mniejszą niż 2,5 m2 i szerokość co najmniej 1,5 m oraz być wyposażona w wentylację mechaniczną wywiewną.

4. W sąsiedztwie kabin natryskowych i umywalni zbiorowych powinna znajdować się kabina ustępowa.

§ 82.
1. W budynku zamieszkania zbiorowego łazienki związane z pomieszczeniami mieszkalnymi powinny być wyposażone w wannę lub natrysk oraz umywalkę. Miska ustępowa może być usytuowana w łazience lub w wydzielonej kabinie ustępowej wyposażonej w umywalkę.

2. W budynku, o którym mowa w ust. 1, bez łazienek i ustępów związanych z pomieszczeniami mieszkalnymi należy przewidzieć na każdej kondygnacji umywalnie i ustępy przeznaczone do wspólnego użytku, wyposażone co najmniej w:

1) 1 miskę ustępową dla 10 kobiet,
2) 1 miskę ustępową i 1 pisuar dla 20 mężczyzn,
3) 1 urządzenie natryskowe dla 15 osób,
4) 1 umywalkę dla 5 osób.

§ 83.
Kabina ustępowa (ustęp wydzielony), nieprzeznaczona dla osób niepełnosprawnych, powinna mieć najmniejszy wymiar poziomy (szerokość) w świetle co najmniej 0,9 m i powierzchnię przed miską ustępową co najmniej 0,6×0,9 m w rzucie poziomym, spełniająca również funkcję powierzchni przed umywalką — w przypadku jej zainstalowania w kabinie ustępowej.

§ 84.
1. W budynku użyteczności publicznej i zakładu pracy należy urządzić ustępy ogólnodostępne. Jeżeli liczba osób w pomieszczeniach przeznaczonych na pobyt ludzi na danej kondygnacji jest mniejsza od 10, dopuszcza się umieszczenie ustępu na najbliższej, wyższej lub niższej kondygnacji.

2. W budynkach, o których mowa w ust. 1, w ustępach ogólnodostępnych powinna przypadać co najmniej jedna umywalka na 20 osób, co najmniej jedna miska ustępowa i jeden pisuar na 30 mężczyzn oraz jedna miska ustępowa na 20 kobiet, jeżeli przepisy dotyczące bezpieczeństwa i higieny pracy nie stanowią inaczej. W przypadku gdy w pomieszczeniach przeznaczonych na stały pobyt ludzi liczba osób jest mniejsza niż 10, dopuszcza się umieszczenie wspólnego ustępu dla kobiet i mężczyzn.

3. W budynkach, o których mowa w ust. 1, odległość od stanowiska pracy lub miejsca przebywania ludzi do najbliższego ustępu nie może być większa niż 75 m, a od stanowiska pracy chronionej — niż 50 m.

§ 85.
1. Ustępy ogólnodostępne w budynkach zamieszkania zbiorowego, użyteczności publicznej i zakładów pracy powinny mieć wejścia z dróg komunikacji ogólnej.

2. W ustępach ogólnodostępnych należy stosować:

1) przedsionki, oddzielone ścianami pełnymi na całą wysokość pomieszczenia, w których mogą być instalowane tylko umywalki,
2) drzwi wejściowe o szerokości co najmniej 0,9 m,
3) drzwi do kabin ustępowych otwierane na zewnątrz, o szerokości co najmniej 0,8 m, a do kabin przystosowanych dla potrzeb osób niepełnosprawnych, co najmniej 0,9 m,
4) przegrody dzielące ustęp damski od męskiego, wykonane jako ściany pełne na całą wysokość pomieszczenia,
5) miski ustępowe umieszczone w oddzielnych kabinach o szerokości co najmniej 0,9 m i długości 1,10 m, ze ściankami i drzwiami o wysokości co najmniej 2 m z prześwitem nad podłogą 0,15 m; oddzielenia nie wymagają ustępy dla dzieci w żłobkach i przedszkolach,
6) wpusty kanalizacyjne podłogowe z syfonem oraz armaturą czerpalna ze złączką do węża w pomieszczeniach z pisuarem lub mających więcej niż 4 kabiny ustępowe,
7) wentylację grawitacyjną lub mechaniczną — w ustępach z oknem i jedną kabiną, a w innych – mechaniczną o działaniu ciągłym lub włączaną automatycznie.

3. Przedsionków, o których mowa w ust. 2 pkt 1, nie wymagają ustępy przy salach zajęć w żłobkach i przedszkolach oraz przy pokojach dla chorych w szpitalach.

§ 86.
1. W budynku, na kondygnacjach dostępnych dla osób niepełnosprawnych, co najmniej jedno z ogólnodostępnych pomieszczeń higienicznosanitarnych powinno być przystosowane dla tych osób przez:

1) zapewnienie przestrzeni manewrowej o wymiarach co najmniej 1,5×1,5 m,
2) stosowanie w tych pomieszczeniach i na trasie dojazdu do nich drzwi bez progów,
3) zainstalowanie odpowiednio przystosowanej, co najmniej jednej miski ustępowej i umywalki, a także jednego natrysku, jeżeli ze względu na przeznaczenie przewiduje si´ w budynku takie urządzenia,
4) zainstalowanie uchwytów ułatwiających korzystanie z ukradzeń higienicznosanitarnych.

2. Dopuszcza się stosowanie pojedynczego ustępu dla osób niepełnosprawnych bez przedsionka oddzielającego od komunikacji ogólnej.

§ 87.
1. Ustępy publiczne należy sytuować na terenach wyposażonych w sieć wodociągową i kanalizacyjną.

2. Dopuszcza się sytuowanie ostępów publicznych na terenach nieskanalizowanych, jako budynki wolno stojące ze szczelnymi zbiornikami nieczystości.

3. Dopuszcza się sytuowanie tymczasowych, nieskanalizowanych ostępów publicznych na terenach skanalizowanych, za zgodą właściwego terenowo państwowego inspektora sanitarnego.

4. Ustęp publiczny powinien odpowiadać wymaganiom określonym w § 85 oraz mieć kabiny ustępowe o wymiarach co najmniej 1,5 m długości i 1 m szerokości.

5. W ustępie publicznym należy zainstalować co najmniej jeden wpust kanalizacyjny podłogowy z syfonem oraz armaturą czerpalną ze złączką do węża.

6. W ustępie publicznym co najmniej jedna kabina powinna być przystosowana do potrzeb osób niepełnosprawnych, zgodnie z § 86.

§ 88.
1. Wejście do ustępu publicznego, wbudowanego w inny obiekt, nie może prowadzić bezpośrednio z klatki schodowej lub innej drogi komunikacji ogólnej w budynku ani z pomieszczenia przeznaczonego na pobyt
ludzi.

2. Odległość od okien i drzwi ustępu publicznego do okien i drzwi do pomieszczeń przeznaczonych na pobyt ludzi oraz do produkcji i magazynowania artykułów żywnościowych i farmaceutycznych nie może być mniejsza niż 10 m.

§ 89.
1. Przepisów § 73 ust. 1, § 75, 79 ust. 1, § 82 i 83 oraz w przypadkach przebudowy także § 77 ust. 2 niniejszego działu nie stosuje się do budynków zakwaterowania osób tymczasowo aresztowanych, skazanych lub ukaranych, zwanych dalej „osadzonymi”.

2. Przepisów § 75 i 79 ust. 1 nie stosuje się do zakładowy poprawczych i schronisk dla nieletnich.

Rozdział 7
Szczególne wymagania dotyczące mieszkań w budynkach wielorodzinnych

§ 90.
Mieszkanie w budynku wielorodzinnym powinno spełniać wymagania dotyczące pomieszczeń przeznaczonych na pobyt ludzi, a ponadto wymagania określone w niniejszym rozdziale.

§ 91.
Mieszkanie, z wyjątkiem jedno- i dwupokojowego, powinno być przewietrzane na przestrzał lub narożnikowo. Nie dotyczy to mieszkania w budynku podlegającym przebudowie, a także mieszkania wyposażonego w wentylację mechaniczną o działaniu ciągłym wywiewna lub nawiewno-wywiewna.

§ 92.
1. Mieszkanie, oprócz pomieszczeń mieszkalnych, powinno mieć kuchnię lub wnękę kuchenną, łazienkę, ustęp wydzielony lub miskę ustępową w łazience, przestrzeń składowania oraz przestrzeń komunikacji wewnętrznej.

2. Kuchnia i wnęka kuchenna powinny być wyposażone w trzon kuchenny, zlewozmywak lub zlew oraz mieć układ przestrzenny, umożliwiający zainstalowanie chodziarki i urządzenie miejsca pracy.

3. W budynku mieszkalnym wielorodzinnym w łazienkach powinno być możliwe zainstalowanie wanny lub kabiny natryskowej, umywalki, miski ustępowej (jeżeli nie ma ustępu wydzielonego), automatycznej pralki domowej, a także usytuowanie pojemnika na brudna bieliznę. Sposób zagospodarowania i rozmieszczenia
ukradzeń sanitarnych powinien zapewniać do nich dogodny dostęp.

4. Ustęp wydzielony należy wyposażyć w umywalkę.

§ 93.
1. Pomieszczenie mieszkalne i kuchenne powinno mieć bezpośrednie oświetlenie światłem dziennym.

2. W mieszkaniu jednopokojowym dopuszcza się pomieszczenie kuchenne bez okien lub wnękę kuchenną połączoną z przedpokojem, pod warunkiem zastosowania co najmniej wentylacji:

1) grawitacyjnej — w przypadku kuchni elektrycznej,
2) mechanicznej wywiewnej — w przypadku kuchni gazowej.

3. W mieszkaniu wielopokojowym kuchnia może stanowić część pokoju przeznaczonego na pobyt dzienny, pod warunkiem zastosowania w tym pomieszczeniu wentylacji grawitacyjnej lub mechanicznej z podłączeniem do niej okapu wywiewnego nad trzonem kuchennym, a także z zapewnieniem odprowadzenia powietrza z pomieszczenia dodatkowym otworem wywiewnym, usytuowanym nie więcej niż 0,15 m poniżej płaszczyzny sufitu.

§ 94.
1. W budynku wielorodzinnym szerokość w świetle ścian pomieszczeń powinna wynosić co najmniej:

1) pokoju sypialnego przewidzianego dla jednej osoby — 2,2 m,
2) pokoju sypialnego przewidzianego dla dwóch osób — 2,7 m,
3) kuchni w mieszkaniu jednopokojowym — 1,8 m,
4) kuchni w mieszkaniu wielopokojowym — 2,4 m.

2. W mieszkaniu co najmniej jeden pokój powinien mieć powierzchnię nie mniejszą niż 16 m2.

§ 95.
1. Kształt i wymiary przedpokoju powinny umożliwiać przeniesienie chorego na noszach oraz wykonanie manewru wózkiem inwalidzkim w miejscach zmiany kierunku ruchu.

2. Korytarze stanowiące komunikację wewnętrzną w mieszkaniu powinny mieć szerokość w świetle co najmniej 1,2 m, z dopuszczeniem miejscowego zwężenia do 0,9 m na długości korytarza nie większej niż 1,5 m.

Rozdział 8
Pomieszczenia techniczne i gospodarcze

§ 96
1.Pomieszczenie techniczne, w którym są zainstalowane urządzenia emitujące hałasy lub drgania, może być sytuowane w bezpośrednim sąsiedztwie pomieszczeń przeznaczonych na stały pobyt ludzi, pod warunkiem zastosowania rozwiązań konstrukcyjno-materiałowych, zapewniających ochronę sąsiednich pomieszczeń przed uciążliwym oddziaływaniem tych urządzeń, zgodnie z wymaganiami § 323 ust. 2 pkt 2 i § 327 oraz Polskich Norm dotyczących dopuszczalnych wartości poziomu dźwięku w pomieszczeniach oraz oceny wpływu drgań na budynki i na ludzi w budynkach.

2. Podpory, zamocowania i złącza urządzeń, o których mowa w ust. 1, powinny być wykonane w sposób uniemożliwiający przenoszenie niedopuszczalnego hałasu i drgań na elementy budynku i instalacje.

§ 97.
1. Wysokość pomieszczenia technicznego i gospodarczego nie powinna być mniejsza niż 2 m, jeżeli inne przepisy rozporządzenia nie określają większych wymagań.

2. W pomieszczeniach, o których mowa w ust. 1, wysokość drzwi i przejść pod przewodami instalacyjnymi powinna wynosić w świetle co najmniej 1,9 m, z zastrzeżeniem § 242 ust. 3.

3. Wysokość kanałów i przestrzeni instalacyjnych w budynku oraz studzienek rewizyjnych powinna wynosić w świetle co najmniej 1,9 m, przy czym na odcinkach o długości do 4 m wysokość kanałów może być obniżona do 0,9 m.

4. Odległość między włazami kontrolnymi w kanałach instalacyjnych nie może przekraczać 30 m. Włazy te powinny znajdować się na każdym załamaniu kanału i mieć wymiary co najmniej 0,6 m x 0,6 m lub średnicę 0,6 m.

5. Pomieszczenia techniczne przeznaczone do układania kabli w budynku (tunele i pomieszczenia kablowe) powinny spełniać wymagania wynikające z normy Stowarzyszenia Elektryków Polskich nr N SEP-E-004:2003 Elektroenergetyczne i sygnalizacyjne linie kablowe. Projektowanie i budowa.

§ 98.
1. Podłogi w pomieszczeniach technicznych i gospodarczych powinny być wykonane w sposób zapewniający utrzymanie czystości, stosownie do ich przeznaczenia.

2. Pomieszczenia techniczne i gospodarcze powinny być wyposażone w instalacje i urządzenia elektryczne dostosowane do ich przeznaczenia, zgodnie z wymaganiami Polskich Norm dotyczących tych instalacji i urządzeń.

Rozdział 9
Dojścia i przejścia do urządzeń technicznych

§ 99.
1. Dojściami i przejściami do dźwignic i innych ukradzeń technicznych mogą być korytarze, pomosty, podesty, galerie, schody, z zastrzeżeniem § 68 ust. 1, drabiny i klamry, wykonane z materiałów niepalnych.

2. Ogólne wymagania dotyczące dojść i przejść do dźwignic należy stosować również w razie wykonania dojść roboczych do pomieszczeń i części budynku nieprzeznaczonych na pobyt ludzi, związanych z okresową obsługą maszyn i ukradzeń oraz przeglądem i utrzymaniem stanu technicznego budynku.

§ 100.
1. Dojścia i przejścia powinny mieć wysokość w świetle co najmniej 1,9 m i mogą być usytuowane nad stanowiskiem pracy na wysokości co najmniej 2,5 m, licząc od poziomu podłogi tego stanowiska.

2. Nawierzchnia podłogi w dojściach i przejściach nie może być śliska.

3. Podłogi ażurowe nie mogą mieć otworów o powierzchni większej niż 1700 mm2 i wymiarów umożliwiających przejście przez nie kuli o średnicy większej niż 36 mm.

4. Poziome dojścia i przejścia od strony przestrzeni otwartej powinny być zabezpieczone balustrada o wysokości 1,1 m z poprzeczka umieszczona w połowie jej wysokości i krawężnikiem o wysokości co najmniej 0,15 m.

§ 101.
1. W wyjątkowych przypadkach, uzasadnionych względami użytkowymi, jako dojście i przejście między różnymi poziomami mogą służyć drabiny lub klamry, trwale zamocowane do konstrukcji.

2. Szerokość drabin lub klamer, o których mowa w ust. 1, powinna wynosić co najmniej 0,5 m, a odstępy między szczeblami nie mogą być większe niż 0,3 m. Poczynając od wysokości 3 m nad poziomem podłogi, drabiny lub klamry powinny być zaopatrzone w urządzenia zabezpieczające przed upadkiem, takie jak obręcze ochronne, rozmieszczone w rozstawie nie większym niż 0,8 m, z pionowymi prętami w rozstawie nie większym niż 0,3 m.

3. Odległość drabiny lub klamry od ściany bądź innej konstrukcji, do której są umocowane, nie może być mniejsza niż 0,15 m, a odległość obręczy ochronnej od drabiny, w miejscu najbardziej od niej oddalonym, nie może być mniejsza niż 0,7 m i większa niż 0,8 m.

4. Spoczniki z balustrada powinny być umieszczone co 8—10 m wysokości drabiny lub ciągu klamer. Górne końce podłużnic (bocznic) drabin powinny być wyprowadzone co najmniej 0,75 m nad poziom wejścia (pomostu), jeżeli nie zostały zastosowane inne zabezpieczenia przed upadkiem.

Rozdział 10
Garaże dla samochodów osobowych

§ 102.
Garaż do przechowywania i bieżącej, niezawodowej obsługi samochodów osobowych, stanowiący samodzielny obiekt budowlany lub część innego obiektu, będący garażem zamkniętym — z pełną obudową zewnętrzną i zamykanymi otworami, bądź garażem otwartym — bez ścian zewnętrznych albo ze ścianami niepełnymi lub ażurowymi, powinien mieć:

1) wysokość w świetle konstrukcji co najmniej 2,2 m i do spodu przewodów i ukradzeń instalacyjnych 2 m,
2) wjazdy lub wrota garażowe co najmniej o szerokości 2,3 m i wysokości 2 m w świetle,
3) elektryczną instalację oświetleniową,
4) zapewnioną wymianę powietrza, zgodnie z § 108,
5) wpusty podłogowe z syfonem i osadnikami w garażu z instalacją wodociągową lub przeciwpożarową tryskaczową, w garażu podziemnym przed wjazdem do niego oraz w garażu nadziemnym o pojemności powyżej 25 samochodów,
6) instalację przeciwpożarową, wymaganą przepisami dotyczącymi ochrony przeciwpożarowej, zabezpieczona przed zamarzaniem.

§ 103.
1. Do garażu położonego poniżej lub powyżej terenu należy zapewnić dojazd dla samochodów za pomocą pochylni o maksymalnym nachyleniu nie większym niż określone w § 70 lub zastosować odpowiednie urządzenia do transportu pionowego.

2. W garażu przeznaczonym dla więcej niż 25 samochodów na każdej kondygnacji, należy stosować pochylnie o szerokości co najmniej 5,5 m, umożliwiające ruch dwukierunkowy, lub osobne, jednopasmowe pochylnie o szerokości co najmniej 2,7 m dla wjazdu i wyjazdu samochodów.

3. W garażu przeznaczonym dla nie więcej niż 25 samochodów na kondygnacji, dopuszcza się zastosowanie wyłącznie pochylni jednopasmowych, pod warunkiem zainstalowania sygnalizacji do regulacji kierunków ruchu.

4. W garażu jedno- i dwupoziomowym, przeznaczonym dla nie więcej niż 10 samochodów na kondygnacji, dopuszcza się zastosowanie pochylni jednopasmowej bez sygnalizacji świetlnej.

§ 104.
1. Dojazd (droga manewrowa) do stanowisk postojowych w garażu jednoprzestrzennym (bez ścian wewnętrznych) powinien mieć szerokość dostosowaną do warunków ruchu takich samochodów, jakie mają być przechowywane, oraz do sposobu ich usytuowania w stosunku do osi drogi, ale co najmniej:

1) przy usytuowaniu prostopadłym — 5,7 m,
2) przy usytuowaniu pod katem 60° — 4 m,
3) przy usytuowaniu pod katem 45° — 3,5 m,
4) przy usytuowaniu równoległym — 3 m.

2. Dopuszcza się zmniejszenie wymiaru, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, do 5,0 m, jeżeli stanowiska postojowe mają szerokość co najmniej 2,5 m.

3. Stanowiska postojowe w garażu powinny mieć co najmniej szerokość 2,3 m i długość 5,0 m, z zachowaniem odległości między bokiem samochodu a ścianą lub słupem — co najmniej 0,5 m.

4. Stanowiska postojowe w garażu, przeznaczone dla samochodów, z których korzystają osoby niepełnosprawne, powinny mieć zapewniony dojazd na wózku inwalidzkim z drogi manewrowej do drzwi samochodu co najmniej z jednej strony, o szerokości nie mniejszej niż 1,2 m.

§ 105.
1. W garażu podziemnym i wielopoziomowym nadziemnym jako dojścia należy stosować schody odpowiadające warunkom określonym w § 68.

2. W garażu jednopoziomowym podziemnym i nadziemnym dopuszcza się wykorzystanie jako dojścia pochylni przeznaczonych do ruchu samochodów, jeżeli ich nachylenie nie przekracza 10% oraz istnieje możliwość wydzielenia bezpiecznego pasma ruchu pieszego o szerokości co najmniej 0,75 m.

3. Nie wymaga się wydzielenia pasma ruchu pieszego na pochylni dwupasmowej, a w garażu o pojemności do 25 samochodów włącznie na kondygnacji — także na pochylni jednopasmowej.

4. Stanowiska postojowe dla samochodów, z których korzystają osoby niepełnosprawne, należy sytuować na poziomie terenu lub na kondygnacjach dostępnych dla tych osób z pochylni, odpowiadającej warunkom określonym w § 70, lub przy zastosowaniu mechanicznych urządzeń podnośnych.

§ 106.
1. Garaż znajdujący się w budynku o innym przeznaczeniu powinien mieć ściany i stropy, zapewniające wymaganą izolację akustyczną, o której mowa w § 326, oraz szczelność uniemożliwiająca przenikanie spalin lub oparów paliwa do sąsiednich pomieszczeń, przeznaczonych na pobyt ludzi, usytuowanych obok lub nad garażem.

2. Dopuszcza się sytuowanie nad garażem otwartym kondygnacji z pomieszczeniami przeznaczonymi na pobyt ludzi, z wyjątkiem pomieszczeń mieszkalnych, opieki zdrowotnej oraz oświaty i nauki, przy spełnieniu jednego z warunków:

1) lico ściany zewnętrznej tych kondygnacji z oknami otwieranymi jest cofnięte w stosunku do lica ściany garażu otwartego lub do krawędzi jego najwyższego stropu co najmniej o 6 m, a konstrukcja dachu i jego przekrycie nad garażem spełniają wymagania określone w § 218,
2) usytuowanie ścian zewnętrznych tych kondygnacji w jednej płaszczyźnie z licem ścian zewnętrznych części garażowej lub z krawędziami jej stropów wymaga zastosowania w tych pomieszczeniach okien nieotwieranych oraz wentylacji mechanicznej nawiewno-wywiewnej lub klimatyzacji.

3. Wymaganie, o którym mowa w ust. 2, nie dotyczy budynków jednorodzinnych, zagrodowych i rekreacji indywidualnej.

§ 107.
1. Posadzka w garażu powinna mieć spadki do wewnętrznego lub zewnętrznego wpustu kanalizacyjnego. W zabudowie jednorodzinnej, zagrodowej i rekreacji indywidualnej dopuszcza si´ wykonywanie spadku posadzki skierowanego bezpośrednio na nieutwardzony teren działki.

2. W garażu krawędzie płaszczyzny posadzki, a także znajdujących się w niej otworów, należy, z uwzględnieniem ust. 1, ograniczyć progiem (obrzeżem) o wysokości 30 mm, uniemożliwiającym spływ wody lub innej cieczy na zewnątrz i na niższy poziom garażowania. Na drodze ruchu pieszego próg ten powinien być wyprofilowany w sposób umożliwiający przejazd wózkiem inwalidzkim.

§ 108.
1. W garażu zamkniętym należy stosować wentylację:

1) co najmniej naturalna, przez przewietrzanie otworami wentylacyjnymi umieszczonymi w ścianach przeciwległych lub bocznych, bądź we wrotach garażowych, o łącznej powierzchni netto otworów wentylacyjnych nie mniejszej niż 0,04 m2 na każde, wydzielone przegrodami budowlanymi, stanowisko postojowe — w nieogrzewanych garażach nadziemnych wolno stojących, przybudowanych lub wbudowanych w inne budynki,
2) co najmniej grawitacyjną, zapewniającą 1,5-krotną wymianę powietrza na godzinę — w ogrzewanych garażach nadziemnych lub częściowo zagłębionych, mających nie więcej niż 10 stanowisk postojowych,
3) mechaniczna, sterowana czujkami niedopuszczalnego poziomu stężenia tlenku węgla — w innych garażach, niewymienionych w pkt 1 i 2, oraz w kanałach rewizyjnych, służących zawodowej obsłudze i naprawie samochodów bądź znajdujących się w garażach wielostanowiskowych, z zastrzeżeniem § 150 ust. 5.
4) mechaniczną, sterowaną czujkami niedopuszczalnego poziomu stężenia gazu propan-butan – w garażach, w których dopuszcza się parkowanie samochodów zasilanych gazem propan-butan i w których poziom podłogi znajduje się poniżej poziomu terenu.

2. W garażu otwartym należy zapewnić przewietrzanie naturalne kondygnacji spełniające następujące wymagania:

1) łączna wielkość niezamykanych otworów w ścianach zewnętrznych na każdej kondygnacji nie powinna być mniejsza niż 35% powierzchni ścian, z dopuszczeniem zastosowania w nich stałych przesłon żaluzjowych, nieograniczających wolnej powierzchni otworu,
2) odległość między parą przeciwległych ścian z niezamykanymi otworami nie powinna być większa niż 100 m,
3) zagłębienie najniższego poziomu posadzki nie powinno być większe niż 0,6 m poniżej poziomu terenu bezpośrednio przylegającego do ściany zewnętrznej garażu, a w przypadku większego zagłębienia — należy zastosować fosę o nachyleniu zboczy nie większym niż 1:1.

Rozdział 11
Szczególne wymagania dotyczące pomieszczeń inwentarskich

§ 109.
Pomieszczenie przeznaczone dla inwentarza żywego powinno odpowiadać potrzebom wynikającym z zasad racjonalnego utrzymywania zwierząt oraz odpowiednich warunków pracy obsługi, a także powinno spełniać wymagania dotyczące bezpieczeństwa pożarowego budynków inwentarskich i ewakuacji zwierząt, określone w dziale VI rozdziale 9.

§ 110.
W pomieszczeniu przeznaczonym dla inwentarza żywego należy zapewnić:

1) oświetlenie światłem dziennym lub sztucznym, przystosowane do gatunku i grupy zwierząt,
2) wymianę powietrza, wymaganą dla określonego gatunku i grupy zwierząt,
3) utrzymanie właściwej temperatury,
4) zabezpieczenie przed wpływami atmosferycznymi oraz wilgocią z podłoża i zalegających odchodów zwierzęcych,
5) odprowadzenie ścieków ze stanowisk dla zwierząt do zewnętrznych lub wewnętrznych zbiorników szczelnych,
6) wyposażenie w instalacje i urządzenia elektryczne, dostosowane do przeznaczenia pomieszczeń, oraz odpowiednie warunki do pracy obsługi.

§ 111. uchylony

§ 112.
Dopuszcza się niewyposażenie pomieszczenia przeznaczonego dla inwentarza żywego, użytkowanego okresowo, w instalacje i urządzenia elektryczne.
_______________________________________________________________________________
Wróć do: Przewodnik po warunkach technicznych jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie

DZIAŁ IV: Wyposażenie techniczne budynków

Rozdział 1 – Instalacje wodociągowe zimnej i ciepłej wody
§ 113. Elementy jakie składają się na instalacje wodociągowe zimnej i ciepłej wody.
§ 114. Ciśnienie wody w instalacji wodociągowej w budynku.
§ 115. Zestaw wodomierza głównego, w połączeniu z siecią wodociągową.
§ 116. Lokalizacja dla zestawu wodomierza głównego.
§ 117. Warunki jakie musi spełnić pomieszczenie lub studzienka, w której jest zainstalowany zestaw wodomierza głównego.
§ 118. Instalacja ciepłej wody.
§ 119. Inny sposób ogrzewania wody.
§ 120. Punkty czerpalne ciepłej wody.
§ 121. Urządzenia do pomiaru ilości ciepła lub paliwa zużywanego do przygotowania ciepłej wody.

Rozdział 2 – Kanalizacja ściekowa i deszczowa
§ 122. Instalacja kanalizacyjna.
§ 123. Urządzenia służące do oczyszczania.
§ 124. Instalacja kanalizacyjna grawitacyjna.
§ 125. Przewody spustowe (piony) grawitacyjnej instalacji kanalizacyjnej.
§ 126. Odprowadzenie wody opadowej do wyodrębnionej kanalizacji deszczowej lub ogólnospławnej.
§ 127. Przyłączenie drenażu terenu przy budynku do przewodów odprowadzających ścieki do kanalizacji ogólnospławnej lub deszczowej.

Rozdział 3 – Wewnętrzne urządzenia do usuwania odpadów stałych
§ 128. Zastosowanie wewnętrznych urządzeń zsypowych do usuwania odpadów.
§ 129. Warunki jakim powinny odpowiadać urządzenia zsypowe zainstalowane budynkiem.
§ 130. Lokalizacja górnej i dolnej komory zsypu.
§ 131. Rozwiązania techniczne urządzeń zsypowych.

Rozdział 4 – Instalacje ogrzewcze
§ 132. Wyposażenie w instalację ogrzewczą.
§ 133. Instalacja ogrzewcza wodna i powietrzna.
§ 134. Szczytowa moc cieplna instalacji i urządzeń do ogrzewania budynku – normy i obliczanie.
§ 135. Aparatura kontrolna i pomiarowa instalacji ogrzewczych.
§ 136. Wymagania jakie powinny spełniać pomieszczenia przeznaczone do instalowania kotłów na paliwo stałe i olej opałowy oraz pomieszczenia składu paliwa i żuzlowni.
§ 137. Magazynowanie oleju opałowego.
§ 138. Obudowa przewodów instalacji ogrzewczej.
§ 139. Ochrona elementów wodnych instalacji ogrzewczych przed zamarzaniem.

Rozdział 5 – Przewody kominowe
§ 140. Lokalizacja przewodów (kanałów) kominowych w budynku.
§ 141. Przewody spalinowe i urządzenia wyciągowe, których stosowanie jest zamówione.
§ 142. Wyprowadzenie przewodów kominowych.
§ 143. Wymóg stosowania nasad kominowych.
§ 144. Obciążenie stropami przewodów kominowych.
§ 145. Przyłączenie urządzeń grzewczych do przewodów kominowych.
§ 146. Wloty przewodów kominowych.

Rozdział 6 – Wentylacja i klimatyzacja
§ 147. Zastosowanie wentylacji i klimatyzacji.
§ 148. Instalacja wentylacji i klimatyzacji w zależności od funkcji pomieszczeń.
§ 149. Wymagania jakie musi spełniać powietrze zewnętrzne doprowadzone do pomieszczeń.
§ 150. Zasady wentylacji pomieszczeń w zależności od funkcji jakie spełniają.
§ 151. Urządzenia do odzyskiwania ciepła z powietrza wywiewanego.
§ 152. Czerpnie powietrza w instalacjach wentylacji i klimatyzacji.
§ 153. Warunki jakie muszą spełniać przewody i urządzenia wentylacji mechanicznej i klimatyzacji.
§ 154. Urządzenia i elementy wentylacji mechanicznej i klimatyzacji.
§ 155. Skrzydła okien, świetliki oraz nawietrzaki okienne w budynkach mieszkalnych, zamieszkania zbiorowego, oświaty, wychowania, opieki zdrowotnej i opieki społecznej.

Rozdział 7 – Instalacja gazowa na paliwa gazowe
§ 156. Zaopatrzenie budynków w gaz oraz instalacje gazowe.
§ 157. Wymagania jakie musi spełniać instalacja gazowa w budynku.
§ 158. Instalacje sygnalizujące niedopuszczalny poziom stężenia gazu.
§ 159. Kurek główny zainstalowany na przyłączu instalacji gazowej budynku zasilanego z sieci gazowej.
§ 160. Zaworu odcinające dopływ gazu.
§ 161. Zawór odcinający traktowany jako kurek główny.
§ 162. Lokalizacja instalacji urządzeń redukcyjnych.
§ 163. Podłączenie instalacji gazowej prowadzonej poniżej poziomu budynku lub z zewnątrz.
§ 164. Miejsca w których nie należy prowadzić instalacji gazowej i sposób jej wykonania.
§ 165. Rozwiązania techniczne instalacji gazowej i sposób jej prowadzenia.
§ 166. Urządzenia pomiarowe zużycia gazu (gazomierzy).
§ 167. Gdzie nie można instalować gazomierzy.
§ 168. Prawidłowa lokalizacja i instalacja gazomierzy.
§ 169. Rozwiązania techniczne połączeń gazomierzy i urządzeń gazowych z instalacją.
§ 170. Instalacja urządzeń gazowych z otwarta i zamkniętą komorą spalania.
§ 171. Zabezpieczenia urządzeń bazowych pozostających bez stałego dozory w czasie ich użytkowania.
§ 172. Maksymalne, łączne obciążenie cieplne przypadające na 1 m3 kubatury.
§ 173. Warunki jakie należy spełnić przy instalowaniu urządzeń gazowych.
§ 174. Grzewcze urządzenia gazowe oraz przewody i kanały spalinowe.
§ 175. Indywidualne koncentryczne przewody powietrzno-spalinowe.
§ 176. Wymagania jakie powinny spełniać pomieszczenia przeznaczone do instalowania kotłów na paliwa gazowe.
§ 177. Warunki jakie należy spełnić aby zainstalować w budynku urządzenie gazowe zasilane gazem płynnym z indywidualnych butli.
§ 178. Zasilanie instalacji gazowych w budynku lub w zespole budynków gazem płynnym z butli gazowej.
§ 179. Zasady zasilania instalacji gazowych w budynku lub w zespole budynków z jednego zbiornika lub ich zespołu gazem płynnym.

Rozdział 8 – Instalacja elektryczna
§ 180. Instalacja i urządzenia elektryczne – funkcje i zastosowanie.
§ 181. Oświetlenie awaryjne.
§ 182. Warunki jakie musi spełniać pomieszczenie stacji transformatorowej.
§ 183. Wymagane elementy instalacji elektrycznych.
§ 184. Uziomy instalacji elektrycznej.
§ 185. Urządzenia do pomiaru zużycia energii elektrycznej i główne ciągi instalacji elektrycznej.
§ 186. Prowadzenie instalacji i rozmieszczenie urządzeń elektrycznych w budynku.
§ 187. Prowadzenie przewodów i kabli elektrycznych.
§ 188. Obwody odbiorcze instalacji elektrycznej w budynku wielorodzinnym.
§ 189. Wypusty oświetleniowe, gniazda wtyczkowe i łączniki wieloobwodowe.
§ 190. Zasilanie z tablic administracyjnych.
§ 191. Sygnalizacja alarmowo-przyzywowa i sygnalizacja dzwonkowa.
§ 192. Instalacja telekomunikacyjna budynku.

Rozdział 9 – Urządzenia dźwigowe
§ 193. Parametry techniczno-użytkowe dźwigów.
§ 194. Dostęp do dźwigu.
§ 195. Odległość pomiędzy zamkniętymi drzwiami przystankowymi dźwigu a przeciwległą ścianą lub innąprzegrodą.
§ 196. Dźwigi z napędem elektrycznym i hydraulicznym.
§ 197. Zespoły napędowe, sytuowanie maszynowni i jej wyposażenie.
§ 198. Szyby i maszynownie dźwigów – lokalizacja i wykonanie.
§ 199. Prowadzenie dróg komunikacyjnych pod szybami dźwigowymi.
§ 200. Dźwigi w szpitalach i budynkach opieki społecznej.
§ 201. Elementy, które można umieszczać w szybach dźwigowych.
§ 202. Szczegółowe wymagania, jakim powinny odpowiadać pomieszczenia maszynowni, linowni oraz szyby dźwigów.

Sending
Ocena artykułu
0 (0 głosy)