fot. podłoga
Spoina, popularnie zwana fugą, wypełnia szczeliny między płytkami. Dodatkowo ozdabia je i licuje, a czasem maskuje nierówności krawędzi. Dzięki takim zaprawom do spoinowania, płytki lepiej się trzymają.
Masa spoinująca powinna być dobierana odpowiednio do rodzaju płytek oraz miejsca, w którym ma być ona użyta. Duże płytki, które są bardziej narażone na odkształcenia wymagają szerokiej fugi. Natomiast wąską spoinę można stosować we wnętrzach.
Zaprawy do spoinowania można podzielić na jednoskładnikowe, czyli sypkie, które są rozprowadzane tylko wodą oraz dwuskładnikowe, czyli cementowe rozrabiane z emulsjami, w których skład wchodzą substancje uelastyczniające.
W miejscach, które nie są narażone na zmiany temperatury i wilgotności takich jak podłoga w przedpokoju, bardzo dobrze sprawdzi się fuga jednoskładnikowa.
Fugi można podzielić na:
– cementowe uelastyczniające – dzięki swoim właściwościom, mają uniwersalne zastosowania. Są to gotowe zaprawy cementowe, które są uszlachetnione modyfikatorami polimerowymi, zwiększającymi elastyczność spoiny. W ich skład wchodzą wypełniacze mineralne i syntetyczne, które zmniejszają porowatość spoin. Można nimi wypełniać szczeliny, podczas spoinowania płytek ceramicznych oraz kamiennych, zarówno wewnątrz jak i na zewnątrz budynku. Bardzo dobrze spisują się na podłożach odkształcalnych np. płytach wiórowych lub gipsowo – kartonowych. Ten rodzaj fugi można także stosować do spoinowania płytek ułożonych na ogrzewaniu podłogowym. Ich zaletą jest mrozoodporność i wodoodporność. Jednak nie są to spoiny wodoszczelne.
– fugi elastyczne – są to masy silikonowe, silikonowo – kauczukowe, poliuretanowe lub akrylowe. Stosowane są przede wszystkim do wypełniania szczelin dylatacyjnych, które znajdują się pomiędzy płytkami w narożach ścian czy dzielące powierzchnie tarasów i balkonów. Szeroka gama barw pozwala na dopasowanie do innych spoiw.
– fugi epoksydowe – są to zaprawy bardzo plastyczne i odporne na uszkodzenia mechaniczne. Charakteryzują się także dobrą przyczepnością do podłoża. Nadają się do spoinowania płytek ściennych oraz podłogowych, które są narażone na zawilgocenie. Zaprawy te nie wchłaniają pary wodnej oraz innych substancji powodujących trwałe zabrudzenie, dlatego też łatwo można je utrzymać w czystości przy pomocy środków czystości.
Nie należy spoinować płytek zaraz po ich ułożeniu. Warto poczekać kilka dni, aż klej łączący płytki ze ścianą wyschnie. Jeżeli pomiędzy płytkami w miejscu, w którym będzie ułożona spoina, zostały resztki kleju, należy je usunąć.
Przed rozpoczęciem prac, warto sprawdzić czy pigment, który wchodzi w skład zaprawy nie pobrudzi trwale płytek. Jeżeli okaże się, że płytki się łatwo brudzą, należy je wcześniej zaimpregnować.
W celu zabezpieczenia tego rodzaju zapraw do spoinowania można zastosować dodatkowo impregnaty do fug. Służą one do zabezpieczenia i impregnacji podłoży o podwyższonej nasiąkliwości. Zazwyczaj fugę można impregnować po jej całkowitym wyschnięciu.
