fot. Posadzka w kuchni
Planując kuchenną posadzkę, bierze się pod uwagę intensywność eksploatacji, odporność na wodę, poplamienie i uszkodzenia mechaniczne, łatwość w czyszczeniu. To jednak nie wszystko. W kuchni, bardziej niż gdziekolwiek indziej, należy pamiętać o dobrym smaku. Nie tylko potraw. Oto kilka prostych przepisów na smaczną – czyli gustowną – posadzkę.
Plus dla ceramiki
Tradycyjna, najczęściej spotykana podłoga ułożona jest z płytek ceramicznych. Nie ma się czemu dziwić, płytki są materiałem naturalnym, pasują do każdego wnętrza, a dobrze ułożone przetrwają wiele lat. Wyróżnia je duża trwałość i bogata kolorystyka. Na posadzkę dobry jest gres porcelanowy i klinkier szkliwiony. Są to materiały twarde, o niskiej nasiąkliwości i łatwe do czyszczenia.
Do przyklejenia można użyć zapraw z linii Atlas Plus. Wyróżniają się one wysoką elastycznością, kompensując naprężenia mechaniczne i termiczne. Pod gres odpowiednia będzie też seria specjalistycznych zapraw Atlas PROgres. Nadają się na podłogi betonowe, jastrychy cementowe i anhydrytowe. Umożliwiają też przyklejanie płytek na już istniejących okładzinach ceramicznych. Nie wolno natomiast stosować ich na podłożach drewnianych, metalowych i z tworzyw sztucznych. Podłoże pod płytki trzeba wcześniej odpowiednio przygotować. Powinno być mocne, równe, oczyszczone z kurzu i brudu, tłuszczów oraz resztek farby. W razie potrzeby zredukowania chłonności podłoża należy zastosować emulsję gruntującą Atlas Uni-Grunt.
fot. Posadzka z kamienia
Jeśli podłoże trzeba wyrównać, można uniknąć nałożenia warstwy zaprawy wyrównującej. Wystarczy użyć do przyklejenia płytek wysokoelastycznej, grubowarstwowej zaprawy klejącej Atlas Plus Mega lub PROgres Mega. Umożliwią one zastosowanie warstwy sklejania o grubości od 4 do 20 mm. Co również istotne, służą do przyklejania tak często spotykanych w kuchniach płytek dużego formatu.
Naturalna elegancja granitu
Innym materiałem naturalnym, a jednocześnie zdecydowanie eleganckim, jest kamień. Do kuchni trzeba dobrze wybrać jego rodzaj i właściwie go użytkować. Najlepszy jest granit. To kamień nie tylko nienasiąkliwy, a więc odporny na wilgoć i wodę, ale i łatwy w czyszczeniu: odporny na zarówno na plamienie, jak i na działanie nawet agresywnych środków czyszczących. Piaskowce i wapienie, ze względu na ich porowatość, trzeba odpowiednio zaimpregnować. Trzeba pamiętać, że posadzkę można wyłożyć tylko kamieniem odpowiednio obrobionym. Najczęściej stosuje się szlifowane płytki. W kuchni w stylu rustykalnym można zastosować kamień łupany na płyty bądź kostki kamienne. Ich zewnętrzne krawędzie muszą być jednak przeszlifowane. Ciekawy efekt daje również mozaika kamienna.
Do przyklejenia okładziny kamiennej odpowiedni będzie wysokoelastyczny klej Atlas Plus Biały lub PROgres Mega Biały. Oparte na białym cemencie, nie spowodują przebarwienia okladziny. I jak w przypadku płytek ceramicznych, do płyt większego formatu lub gdy w grę wchodzi wyrównanie podłoża, zaprawy typu „dwa w jednym” (wyrównujące i przyklejające) – Atlas Plus Mega, PROgres Mega lub PROgres Mega Biały.
fot. kuchnia
O naturze drewna
Znów naturalnie, ale zgoła inaczej. Drewniana podłoga jest bardzo estetyczna i znacznie cieplejsza niż ceramika, czy kamienie. Kluczowy jest jednak dobór odpowiedniego gatunku. Odpowiednie są odmiany twarde, jak dębina, jesion lub czereśnia. Oczywiście, podłogi drewniane wymagają odpowiedniego zabezpieczenia, zwłaszcza przed wilgocią, wodą lub innego rodzaju poplamieniem. Ten brak odporności to poważna wada, odstręczająca wielu od stosowania ich w kuchni. Pewną pociechę stanowi fakt, że można je odnawiać poprzez cyklinowanie, a potem ponowne lakierowanie, bądź olejowanie. Tu sprawdza się tzw. podłoga przemysłowa (mozaika sztorcowa) z drobnych klepek ułożonych właśnie na sztorc. Dzięki takiemu ich ułożeniu jest wytrzymalsza i dłużej podatna na cyklinowanie.
Pora na korek
Oto kolejny przykład podłogi naturalnej, a zarazem ciepłej. Nie tylko o powierzchni bardzo przyjemnej w dotyku, ale i antyelektrostatycznej, nieprzyciągającej kurzu. Choć pozornie miękki, cechuje go duża wytrzymałość mechaniczna. Wyróżnia się też izolacyjnością akustyczną. Co w kuchni istotne, jest trudnopalny. Dostępny jest zwykle w postaci niewielkich kwadratowych płytek lub paneli, zabezpieczonych lakierem uretanowym lub powłoką winylową. W miejscach intensywnie eksploatowanych – a do takich należy kuchnia – wymaga dodatkowego zabezpieczenia lakierem.
Blaski i cienie laminatów
Tym wszystkim, którzy nie decydują się na trudy utrzymania posadzki z materiałów naturalnych, polecić można materiał wyglądający naturalnie, czyli panele laminowane. Imitują drewno, ale także kamień, terakotę, tkaninę i wiele innych materiałów; mogą naśladować każdy wzór podłogi. O tym, czy nadają się do kuchni, decyduje materiał, z jakiego są wykonane. Jeżeli rdzeń paneli jest z płyty HDF o podwyższonej odporności na wodę, a warstwa wierzchnia to laminat, możemy je stosować w kuchni. Panele laminowane należą do tańszych materiałów, są łatwe w utrzymaniu – do czyszczenia wystarczy woda z detergentem.
fot. korek
Jeśli jednak woda dostanie się między listwy, mogą ulec odkształceniu i wypaczeniu. To może prowadzić do uszkodzenia, a w przypadku takich paneli uszkodzenia są nienaprawialne. Co więcej, ten rodzaj podłogi jest bardzo akustyczny. Wymaga odpowiedniego wytłumienia.
Z powyższych względów warto dobrze rozważyć stosowanie go zwłaszcza w kuchniach intensywnie eksploatowanych, np. pełniących też funkcję jadalni.
Miniwykład o wykładzinie
Innym bardzo praktycznym sposobem na posadzkę jest wykładzina elastyczna nowej generacji. Jest trwała i dostępna w wielu wzorach i kolorach, z rolki lub pod postacią płytek. Do niewątpliwych zalet takiej wykładziny należy to, że łatwo ją utrzymać w czystości. Jest odporna na chemikalia, na żar z papierosów i na ucisk mechaniczny. Przez cały okres użytkowania zachowuje barwę i wzór. Wykładzinę elastyczną łatwo położyć, a co więcej, pozwala na dużą dowolność w łączeniu różnych wzorów i kolorów. Może być używana na posadzkach ogrzewanych.
