fot. ścieżka
Najprostsze, najzwyklejsze ścieżki podnoszą wartość każdego ogrodu. Ułatwiają komunikację bez niszczenia trawy, kwiatów i innych cennych, delikatnych elementów ogrodu.
Pierwszym krokiem, jaki musimy zrobić to wyznaczenie jej biegu. Pamiętajmy o szerokości równiej dwóm osobom. Ścieżka może wić się, biec prosto jak strzała, lub tworzyć tylko nam znane możliwe odgałęzienia.
Charakter ścieżki będzie zależał od elementów ogrodu i zabudowań. Podobnie sprawa ma się z materiałem, jaki wykorzystamy do budowy ścieżki. Cegła, żwir, płyty chodnikowe, kostka lub kamienie. Zawsze musimy pamiętać, by ścieżka pasowała do otaczającego ją miejsca, tylko wtedy stanie się ozdobą.
Decydując się na budowę dróżki z cegły, musimy pamiętać, że taki materiał może okazać się o wiele droższy niż inne, niemniej jednak taka właśnie ścieżka może okazać się niezniszczalna i niezwykle praktyczna.
Pamiętajmy jednak o kilku zasadach. Nigdy nie rozpoczynajmy budowy ścieżki w mróz oraz w dni, kiedy ziemia jest bardzo wilgotna. Zarówno, bowiem mróz, jak i woda mogą zniszczyć naszą budowę.
Bardzo ważną sprawą w przypadku budowy ścieżki jest nadanie jej odpowiedniego spadku, tak by spływała z niej woda deszczowa. Nachylenie nie powinno przekraczać 5 %- czyli na 1 m bieżący ścieżki nie może być więcej niż 5 centymetry spadku. Optymalna wielkość spadku powinna wynosić około 1 centymetr na każdy metr ścieżki. Jeśli nasza ścieżka ma przecinać rabatkę z kwiatami, powinniśmy ją umieścić około 2-3 centymetry wyżej, by deszcz nie wpłukiwał na nią ziemi. Z kolei, jeśli dróżka ma przecinać trawnik, musi być na tym samym, co on poziomie, by umożliwić koszenie trawy bez przeszkód.
Przystępujemy do budowy.
Na początku za pomocą sznurka i kołków wyznaczmy bieg ścieżki. Jeśli zdecydujemy się na krawężnik dołączmy jego wielkość do naszych pomiarów. Zdejmujemy górną warstwę ziemi i ubijamy dno wykopanej ścieżki. Głębokość naszego rowku powinna odpowiadać głębokości materiałów wykorzystywanych do budowy.
Na tak przygotowaną ziemię wysypujemy tłuczkę. Ubijamy ją. Jeśli przewidujemy krawężniki, pozostawmy odpowiednią ilość miejsca.
Wzdłuż krawędzi ścieżki robimy cementowy podkład i na nim kładziemy krawężniki. Pamiętajmy, by kładąc cegły, czy płyty sprawdzać ich położenie poziomicą.
Na tłuczkę wylewamy 3 centymetrową warstwę zaprawy i na niej układamy cegły, pozostawiając między nimi miejsce. Aby przestrzenie między cegłami lub płytami były równe, włóżmy między nie niewielkie, równe listewki, które wyciągamy dopiero przed zalaniem cegieł zaprawą. Położone cegły ugniatamy do poziomu.
Po ułożeniu cegieł, wyciągamy listewki a na powierzchni dróżki rozsypujemy suchy cement. Za pomocą szczotki ułatwiamy mu wniknięcie w każdą szparę. Nadmiar cementu wymiatamy.
Kolejnym krokiem jest polanie dróżki wodą, tak by wsypana pomiędzy cegły zaprawa utwardziła się.
Zupełnie inny charakter może mieć ścieżka zbudowana ze żwirku. Ta z całą pewnością będzie dużo tańsza i łatwiejsza w budowie. Przy budowie ścieżki tego rodzaju koniecznym jest zastosowanie krawężników, stanowiących granicę dla przesypującego się żwiru. Jeśli nasza ścieżka graniczy z trawnikiem, obniżmy nieco poziom krawężników, by nie stały się przeszkodą i kłopotem w momencie koszenia.
Podkład pod ścieżkę przygotowujemy podobnie jak w przypadku opisanym powyżej, z tym, że głębokość rowka powinna wynosić około 20 centymetrów. Po przygotowaniu podkładu wysypmy i ubijmy około 10 centymetrów tłuczki. Kolejnym krokiem będzie wysypanie 5 centymetrowej warstwy żwirku i piasku. Pozostałą część uzupełnimy żwirkiem – fasolką.
Najważniejszą sprawą przy budowie dróżki tego typu jest odpowiednie utwardzanie zarówno podkładu, jak i pozostałych elementów. Jeżeli jednak mamy obawy o trwałość naszej ścieżki, połóżmy dodatkowo 5 centymetrów suchej zaprawy zrobionej z 4 części piasku i 1 części cementu.
Kolejną, tym razem niecodzienną może być dróżka zbudowana z pojedynczych, niełączących się ze sobą płyt. Taka ścieżka wydaje się być dobrym rozwiązaniem np. na pięknie zagospodarowanych trawnikach.
Wyznaczając powierzchnię płyty wykopujemy odpowiadający jej dołek. Dół musi być na tyle głęboki, by umieszczona w nim płyta znajdowała się poniżej poziomu trawy.
Po ubiciu ziemi i włożeniu w przygotowany otwór płytki dodatkowo jeszcze ją ubijamy.
Decydując się na budowę ścieżki tego typu, pamiętajmy o odległościach, jakie będą dzielić pojedyncze płyty. Nie mogą być zbyt duże, chyba, że uwielbiamy skoki.
Przepięknym rozwiązaniem mogą być krawężniki stworzone z roślin. Musimy jednak pamiętać, by obok ścieżki nie sadzić szybko rosnących roślin.
Pomyślmy, czego oczekujemy od ścieżki i jak ma ona wyglądać. Pozostanie nam tylko dopracować szczegóły…
