fot. drzewo liściaste
Orzech włoski (Juglans regia L.) to drzewo pochodzące z Azji Środkowej i południowo-wschodniej Europy, które bardzo często można spotkać w przydomowych ogrodach i sadach. Uprawiany jest przede wszystkim ze względu na smaczne i zdrowe owoce. To długowieczne drzewo ma bardzo charakterystyczny pokrój, który dzięki swojej dużej posturze, dominuje pośród drzew owocowych. Cenione jest także drewno orzecha włoskiego, które ma charakterystyczne ciemnoczerwony odcień i jest jednym z droższych gatunków drewna.
Orzech włoski jest najczęściej spotykanym gatunkiem w Polsce. Liczne odmiany sadownicze i ozdobne pozwalają na dobór odpowiedniego drzewa do naszego ogrodu. Dużą popularnością cieszy odmiana krzewiasta "Praepaturiens", która zaczyna bardzo wcześnie owocować, odmiana "Pendula", której gałęzie sięgają aż do ziemi czy strzępolistna odmiana "Laciniata".
Orzechy są światłolubne, dlatego też należy zapewnić im stanowiska słoneczne. Dodatkowo powinniśmy zapewnić im dużo miejsca, ponieważ z czasem roślina się znacznie rozrasta. Najlepszym czasem na sadzenie jest wiosna i jesień. Drzewa te lubią gleby żyzne, głębokie i przewiewne.
fot. Orzechy włoskie
Drzewo orzecha najczęściej cierpi na antraknozę oraz bakteryjny zgorzel drzewa. Pierwsza chorobę wywołują grzyby Gnomonia leptostyla i objawia się w postaci żółtych, okrągłych plam pojawiających się na końcówkach liści. Plamy z czasem powiększają się, a porażone liście usychają. Choroba także atakuje pędy oraz owoce, na których pojawiają się czarne skazy, powodując wcześniejsze ich opadanie. Natomiast bakteryjna zgorzel orzecha powodowana jest przez bakterię Xanthomonas juglandis, która poraża liście, pędy i owoce. Na tych ostatnich pojawiają się czarne skazy. Zakażone fragmenty drzewa należy ściąć, a następnie spalić.
Poza chorobami, orzech często atakowany jest przez szkodniki, takie jak:szpeciel pliśniowiec, zdobniczka orzechowa większa czy mszyca orzechowa mniejsza.
Sadząc drzewo orzechowe w ogrodzie, należy wiedzieć, że wytwarza specyficzną substancje – juglon, która hamuje wzrost roślin rosnących w pobliżu. Dlatego też nie należy sadzić innych roślin w pobliżu tego urodziwego drzewa.
Orzech włoski znany jest nie tylko ze smacznych owoców, ale także z szerokich zastosowań w ziołolecznictwie. Liście i zielone łupiny mają właściwości przeciwbakteryjne, przeciwzapalne oraz przeciwkrwotoczne. Napar z orzecha włoskiego można stosować w stanach zapalnych jamy ustnej i gardła oraz do przemywania skóry po trądzikach, oparzeniach i liszajach. Natomiast napar z kory orzecha włoskiego ma działania lekko przeczyszczające. Owoce są bogate w nienasycone kwasy tłuszczowe, które zalecane są podczas stosowania diety przeciwmiażdżycowej.
Orzech ma także zastosowanie w kosmetyce. Napar z liści pozwoli nam zmniejszyć potliwość rąk i stóp, a sok z liści i zielonych owoców barwi włosy na kasztanowo.
