Cement jako spoiwo budowlane

maszyna buowlana

fot. maszyna buowlana

Spoiwa budowlane są to sproszkowane mieszkanki wiążące, które zmieszane z wodą lub też inną substancją płynną wiążą a następnie twardnieją. Mieszanki te służą do przygotowywania betonów, zapraw oraz różnego rodzaju materiałów tynkarskich oraz wykończeniowych.

Spoiwa można podzielić na spoiwa powietrzne, czyli takie, które twardnieją tylko na powietrzu (m.in. wapno, gips) oraz na spoiwa hydrauliczne, czyli twardniejące na powietrzu i pod wodą (m.in. cement, wapno hydrauliczne).

Jednym z bardziej popularnych mieszanek wiążących jest cement. Jest to spoiwo hydrauliczne, czyli drobno zmielony materiał nieorganiczny. W skład cementu wchodzi:

klinkier portlandzki – powstaje przez spiekanie wapieni gliniastych oraz margli. W większości przypadków jest to podstawowy składnik cementu;
granulowany żużel wielkopiecowy – składa się on głównie z tlenku wapnia, tlenku magnezu oraz dwutlenku krzemu. Materiał ten wykazuje swoje właściwości hydrauliczne dopiero po odpowiedniej aktywacji. Granulowany żużel wielkopiecowy otrzymywany jest w hutach, działając wodą na roztopiony żużel;
pucolana – jest to materiał przemysłowy lub naturalny. Składa się przede wszystkim z dwutlenku krzemu i tlenku glinu. Pucolaną naturalną jest tuf, popiół wulkaniczny czy pumeks. Natomiast pucolaną sztuczną (przemysłową) sproszkowane odpady ceramiczne, wypalone gliny czy łupki;
popioły lotne – może być krzemionkowy – wykazujący właściwości pucolanowe lub wapienny – może mieć dodatkowo właściwości wulkaniczne;
łupek palony – jest on wytwarzany w piecu w temperaturze 800°C. Materiał ten w drobno zmielonym stanie, wykazuje właściwości hydrauliczne, bardzo podobne do cementu portlandzkiego oraz dodatkowo, właściwości pucolanowe.

Obecnie na rynku dostępne są takie klasy cementu jak:

CEM I – czyli inaczej cement portlandzki czysty. Jest to materiał najczęściej stosowany. Otrzymuje się go ze zmielenia klinkieru z gipsem i z dodatkami hydraulicznymi. Jest on używany do przygotowywania betonu, z którego wykonywane są konstrukcje stropów, nadproży oraz słupów. Cement o tej klasie może być używany w niskich temperaturach. Cement portlandzki wymaga odpowiednich zabiegów pielęgnacyjnych, które zapewnią odpowiednią wilgotność w czasie dojrzewania;
CEM II – jest to cement portlandzki z dodatkami. Jest on stosowany do zapraw murarskich oraz tynkarskich, rzadziej do betonów niskich klas;
CEM III – jest to cement hutniczy. Tej klasy cement jest ma wysoką odporność na działanie siarczanów oraz kwasów humusowych. Dzięki temu jest wykorzystywany do budowy fundamentów;
Jednak zalecane jest, by nie stosować go, jeżeli temperatura powietrza spada poniżej 5°C.
CEM IV – czyli cement pucolanowy. Jest bardzo odporny na siarczany oraz kwasy glebowe. Tego rodzaju cement może być wykorzystywany do zaprawy i tynków, które używane są w dolnych poziomach budynku;

Oprócz tych podstawowych gatunków cementu, mogą być także produkowany na specjalne życzenie klienta cement portlandzki biały, cement hydrotechniczny lub cement glinowy.

Sending
Ocena artykułu
0 (0 głosy)