Trendy są wszechobecne, wpływają na kształt życia i codzienny nastrój. Style ewoluowały przez wieki, w zależności od okresu historycznego, nastrojów i warunków społecznych. Epoki przenikały się nawzajem, a dzięki umownym granicom zamknięto je w ramach czasowych – tzw. kierunkach. Indywidualizm i duży wybór towarów pozwalają nam urządzić wnętrza tak jak lubimy. Architektura przemawia podświadomie – pewne cechy powodują u odbiorcy zespół uczuć i emocji. Jeśli to co jest modne teraz nie powoduje zachwytu, być może warto przypomnieć sobie co było kiedyś?
Styl klasyczny, klasycyzm, neoklasycyzm a styl klasyczny we wnętrzu
Styl klasyczny w architekturze to wyraz potrzeb praktycznych. Budowle charakteryzuje: geometria i porządek (dorycki, joński, koryncki – nawiązujące do siły i kondycji ludzkiej).
Budowle w stylu klasycznym rzymskim były różnorodne i tworzone z większym rozmachem, m in. dzięki łukom i kopułom. Proste elementy elewacji i wnętrz zdobiono kolorowymi ornamentami i płaskorzeźbami.
Klasycyzm to styl który powstał w połowie XVIII wieku – jako nawiązanie do stylu klasycznego. Był odpowiedzią na przepych baroku i rokoko. Natomiast od końca XIX w mamy do czynienia z neoklasycyzmem – nie jest czystym naśladownictwem, to tendencja klasycyzująca, oparta o główne idee stylu klasycznego.
fot. sypialnia
Styl klasyczny we wnętrzu nie ma części wspólnych ze stylem klasycznym w architekturze. Odnosi się raczej do „form klasycznych dla wielu stylów”. Wystrój charakteryzują: duże lustra których tafla składa się z wielu części (czasem ozdobione złotym ornamentem), eleganckie meble, naturalne posadzki – zwykle z marmuru, grube tkaniny dekoracyjne, wełniane dywany, porcelana i ornamentowe szkło.
Styl antyczny we wnętrzu
fot. łazienka
Styl antyczny nawiązuje do stylu klasycznego greckiego i rzymskiego. Obowiązują w nim kolory ziemi: beże, brązy, błękit i zieleń. Producenci materiałów wykończeniowych oferują w pakietach ciekawe zestawy płaskorzeźb kolumn i pilastrów. Antyczne meble są masywne, ciężkie i wykonane z pełnego drewna. Dodatkową dekoracją mogą być rzeźby, postumenty i zwiewne tkaniny.
Barok, rokoko i przesyt
Nazwa pochodzi z języka francuskiego – baroque – czyli „bogactwo ozdób”. Racjonalizm i empiryzm to hasła i podwaliny nurtu. Mądrość i poznanie świata zdobywa się dzięki zmysłom i doświadczeniu.
fot. sekretarzyk
Barok jest bardzo dekoracyjny, ekspresyjny i oryginalny. Ruch i ekspresja dominowały w elementach dekoracyjnych – malarstwie i rzeźbie.
Z czasem styl został podporządkowany prawie całkowicie pod aspekt dekoracyjny, a w XVIII wieku przeszedł w rokoko. Rokoko można by określić jako „barok do potęgi”. Natłok zdobień, malowideł i rzeźb w ekspresyjnych pozach osadzonych w geometrycznej konstrukcji, miało na celu wywołanie iluzji i stymulację zmysłów.
Styl angielski
Wnętrza w stylu angielskim są zwykle koloru białego, a ich dopełnieniem są subtelne dodatki – tapety, porcelana i tkaniny ozdobione motywem kwiatowym (mniejszymi lub większymi różyczkami).
fot. kuchnia
Kluczową rolę w aranżacji odgrywają dodatki, takie jak ozdobne cukierniczki, zegary, ramki na zdjęcia, czy bibeloty z porcelany. Można je kupić zarówno na targowisku jak i w antykwariacie. Ważne by były w idealnym stanie. Oryginalne elementy wystroju z pewnością dodadzą mu realizmu.
Styl rustykalny – w zgodzie z naturą
Styl rustykalny wyraża umiłowanie do natury. Wnętrza tworzone w tym sielankowym zamyśle są proste i ciepłe.
fot. kuchnia
Dominują kolory pastelowe na płaszczyznach, drewniane meble są lekkie, proste, a naturalny rysunek drewna podkreśla subtelny odcień bejcy. Styl rustykalny doskonale łączy się ze stylem ludowym. Wnętrze doskonale urozmaicą dodatki, takie jak: kwieciste serwetki, suszone bukiety, dodatki dekoracyjne decoupage, wzorzyste tkaniny (kraciaste, w paski lub roślinne) i naczynia z kolorowego szkła.
Styl kolonialny (kolonializm), czyli egzotyka we wnętrzu
Znany jest przede wszystkim z meblarstwa. Masywne i proste meble w stylu kolonialnym wykonane z drewna egzotycznego (venge, mahoń, palisander i teak), w ciemnych kolorach,
fot. komoda
najlepiej prezentują się w dużych pomieszczeniach. Doskonałe dopełnienie aranżacji to: maty bambusowe, drewniane figurki, dekoracyjne abażury, geometryczne wazony wypełnione kwiatami – podobne aranżacje można znaleźć wśród ekspozycji Almi Decor. Obowiązują stonowane kolory ziemi: brązy, zielenie, wanilia i beże. Styl kolonialny doskonale łączy się ze stylem nowoczesnym.
Styl eklektyczny (eklektyzm)
Słowo pochodzi z języka greckiego – eklektikós – czyli „wybierający”. Koncepcja eklektyzmu łączy w sobie wybrane elementy z różnych stylów. Zestawienie nie musi być zgodne, ale wymaga umiaru. Decydując się na taki typ aranżacji warto pamiętać, że granica między eklektyzmem a kiczem jest bardzo cienka.
fot. salon
Eklektyzm wielokrotnie przenikał i nakładał się na różne style. Od końca XIX wieku do początku XX ukrywał się pod postacią historyzmu. Popularnymi stylami eklektycznymi były: neoromanizm, neorenesans, neobarok i neogotyk – czyli połączenie minionego trendu z nowym. Na początku łączenie stylów było dowolne i bez ograniczeń. Często zdarzało się, że aranżacja była kompletnie niefunkcjonalna i wymagała pewnego uporządkowania.
Styl eklektyczny jest wciąż obecny. Można by zaliczyć do niego dzisiejszy „styl młodego pokolenia” – Vintage, który łączy meble segmentowe, meblościanki i ornamentykę modne w latach 60 i 70 z elementami nowoczesnymi.
Styl minimalistyczny (minimalizm)
fot. salon
Twórczość minimalistyczną charakteryzuje prostota formy. Najważniejsze cechy stylu to: czystość formy, współgranie światła i brył oraz redukcja trójwymiarowości. Styl minimalistyczny korzysta z surowców przemysłowych, surowych, tzw. „bezimiennych” produktów, jak: cegła, pudła, blachy, beton, stalowe i drewniane szyny, fluorescencyjne rury. Redukcja trójwymiarowości to oszczędne posługiwanie się łukami, wklęsłościami i wypukłościami, co ma swój wyraz nie tylko w zewnętrznym wyglądzie obiektów. Warunkiem minimalizmu jest istnienie i ekspozycja przestrzeni.
Czytaj więcej: Minimalizm
Styl Art déco – czyli sztuka dekoracyjna
Styl Art deco to odpowiedź na niezdyscyplinowaną secesję. Myśl o oddziaływaniu przedmiotów i otoczenia na człowieka stała się motorem rozwoju wzornictwa przemysłowego. Przedmioty tworzone z myślą o produkcji taśmowej były perfekcyjne, zgeometryzowane i funkcjonalne. Wnętrza Art deco urządzone są masywnymi, fornirowanymi lub egzotycznymi meblami. Synteza wnętrza sprowadza się do ograniczenia ilości zdobień. Geometrię formy łagodzą miękkie kanapy i drobne, misternie zdobione dodatki: wzorzyste klosze oświetleniowe, zgrabne świeczniki i ozdobne ramki.
Styl nowoczesny
fot. salon
Styl nowoczesny przywodzi na myśl eklektyzm. To łączenie głównych idei minimalizmu, modernizmu i domieszki Art deco. Dodatkowym aspektem jest dbałość o funkcjonalność i odpowiedni nastrój. Wnętrza nowoczesne bazują na zasadzie monochromatyzmu bądź kontrastu. Oszczędne wyposażenie w monolityczne meble dopełniają kolorowe fototapety, tapety i subtelne dodatki. Jednym z głównych elementów aranżacji jest światło – eksponuje formy przestrzenne, dodatki, wydobywa kolory i fakturę.
