Pisaliśmy już o tym, jakie informacje zawiera Miejscowy Plan Zagospodarowania Przestrzennego i w jakich sytuacjach jest nam potrzebny. Jedno z pojęć w nim zawartych, które często budzi wątpliwości, to maksymalna intensywność zabudowy bądź wskaźnik powierzchni całkowitej zabudowy. Wyjaśniamy, czego dotyczą te sformułowania oraz na jakiej podstawie wylicza się powyższe parametry.
fot. Co to jest wskaźnik intensywności zabudowy?
Jak wylicza się wskaźnik intensywności zabudowy?
Intensywność zabudowy to, mówiąc najprościej stosunek powierzchni budynków do powierzchni gruntu, na którym się one znajdują. Aby obliczyć wskaźnik intensywności zabudowy, musimy najpierw znać powierzchnię całkowitą budynku, czyli sumę powierzchni wszystkich kondygnacji mierzonych na poziomie posadzki. Należy wiedzieć, że bierzemy w tym przypadku pod uwagę zewnętrzny obrys budynku, uwzględniając przy tym tynki, okładziny czy balustrady. Otrzymany wynik dzielimy przez powierzchnię działki.
Do czego potrzebny jest wskaźnik intensywności zabudowy?
Miejscowy Plan Zagospodarowania Przestrzennego określa zawsze wartość minimalnej oraz maksymalnej intensywności zabudowy definiowanej jako iloraz powierzchni całkowitej zabudowy do powierzchni działki.
Wskaźnik powierzchni całkowitej zabudowy otrzymamy, sumując powierzchnię całkowitą wszystkich budynków znajdujących się na działce. Określenie minimalnej oraz maksymalnej wartości, jaką na danym obszarze przyjmować może wskaźnik intensywności zabudowy ma na celu zapewnienie optymalnego pod względem finansowym i użytkowym, a jednocześnie bezpiecznego i dopasowanego do warunków środowiska, zagospodarowania terenu.
